Tutunamayanlar' benim hep çok istediğim bir romandı aldığımda çok heyecanlandığım..
Kitaba başladığım sıralar, özellikle ilk bölümde beklentimi alamamış olmamdan olsa gerek sayfaların o anlaşılmazlığı ve olay kaynaklı durumdan çıkmış olması bana sıkıcı geldi ve hayal kırıklığı yaşattı.
'ama'
ikinci bölüm bu düşüncelerimin ne kadar haksız olduğunu gösterdi.
Bir insanın bir insana olan sevgisi, yokluğunu kabullenemeyişi, herkesten arkadaşı Selim için medet umması beni çok etkiledi. Kitap aslında her şeyden önce dostluk ve sevgi kavramını işlemiş. Selim'in hayatını derinlemesine yeniden yaşayan Turgut'un bazen hüzünlü bazense gülücüklerle geçirdiği zamanı okuyucuyu da içine alarak tasvir etmiş. Kitaba kitap demek Oğuz Atay'a saygısızlık olduğunu düşünüyorum tam bir ŞAHESER.
Oğuz Atay'ın dediği gibi bu kitap tutunamayanların kitabı hayata tutunmuş olanlar zaten anlamayacaktır..
Bir alıntı yaparak bitirmek istiyorum:
Bazılarımız şiirlere tutunuyor,
Bazılarımız şarkılara…
Bazılarımız filmlere tutunuyor,
Bazılarımız kitaplara…
Sanırım artık insan, tutunamıyor insana…