Fransız iktisatçı Thomas Piketty, gelir adaletsizliğini tartışmaya açtığı son derece karamsar çalışması Yirmi Birinci Yüzyılda Kapital'de, en zengin azınlıkla geri kalanlar arasında gittikçe derinleşen eşitsizlikleri incelemiştir. 2014 yılında, yalnızca 16.000 ailenin oluşturduğu en zengin yüzde 0,01'lik kesim ABD'deki toplam servetin yüzde 11,2'sini kontrol ediyordu — eşitsizliğin tavan yaptığı 1916 ile kıyaslanabilecek bir durum bu. Günümüzde, tepedeki yüzde 0,1'lık kesim toplam servetin yüzde 22'sini kontrol ediyor —bu rakam dipteki yüzde 90'lık kesimin kontrol ettiğine denktir. 16 Üstelik, 2008'de patlak veren Büyük Durgunluk bu uçurumu daha da derinleştirdi: 2009'dan 2012'ye kadarki süreçte, tepedeki yüzde I'lik kesim gelir artışının yüzde 95'ine el koydu. Tam olarak aynı olmamakla birlikte, bu durum biriken toplam servetin —ki çoğu miras yoluyla bırikmiştir* on dokuzuncu yüzyılın sonlarından bu yana görülmemiş seviyelere ulaştığı Avrupa'da da aynı seyri izledi.
Bu, toplumsal gelişmenin doğruca eşitlik getireceğini varsayan yaygın ilerleme düşüncesinin tersyüz olmuş halidir.
