Ahmed Arif'in o biricik aşkı olan Leyla Erbil'e yazdığı muhteşem mektuplar.
Leylasına "Leylim" diye sevda dokunuşu yapan bir aşık Ahmed Arif...
O kadar kalpten yazılmış mektuplar ki, hangi kadın bu sevgiye karşılık vermez ki diyorsunuz. Karşılıksız sevginin en güzel örneği bu mektupalardır.
Leyla Erbil dost olarak başlıyor dost olarak bitiriyor. Ahmed Arif defalarca sevdiğini haykırıyor; sabrediyor yeri geliyor küfürlerine katlanıyor Leyla'nın. Yine de vazgeçmiyor sevgisinden. Ne güzel sevmiş diyorsunuz... Kitabı okurken içiniz gidiyor...
Taparcasına bir sevgi besliyor içinde, mektubunu bitirirken "kulun" diye bitiriyor.
Ne Kafka'nın Milena'ya yazdığı mektuplara, ne Nazım'ın Piraye'ye yazdığı mektuplara, ne de bir başkasına benziyor...
