İnsanlar okunmamış birer kitaptır. En basitleri hakkındaki hükmü bile tamamının okumasına bırakmalı. Biraz derince olanların ise, iyice okunduktan sonra üzerinde az veya çok düşünmek lazım.
Rose sonunda anlayıp "Ah! Caz sevmiyorsun değil mi? Ben de sevmiyorum!" dedi. İkimiz de o kadar çok güldük ki Bayan Lovelace eliyle sus işareti yaparak bizi uyardı. Hayatımda hiçbir öğretmen sınıfta biriyle konuşuyorum diye beni uyarmamıştı! Bu dünyadaki en güzel duygu olabilirdi. Diğer çocuklar gibi hissediyordum.
Yaşamaya karar verdiğimi söyledikten sonra artık aşağı düşmemden korkmak manasız değil mi?
