Eskisi Kadar Özlemiyorum Seni
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...”
Biliyorsun.
Hala birine aşık olabilirim.
Sana hiç benzemeyen çocuklarım olur…
Adının hiç anılmadığı bir hayat kurarım.
Hayalimdeki yüzünü eskitir zaman…
Biliyorsun.
Herkes bir yolunu bulup tamamlanır aslında.
Herkes unutur.
Annenin cüzdanından çaldığın paralar gibidir bazı şeyler.
Belli oluncaya kadar devam edilir.
Biliyorsun.
Belli
“...sen kendini kötü hissetme diye yaptığım her şeyden ben kendimi kötü hissederek çıktım. Bir kere olsun teşekkür etseydin , yine şikayet etmezdim. Beni sonu gelmez bencilliğinle tükettin. Beddua etmiyorum ama zaman seni bir fotoğraftan özür dileyecek kadar çaresiz bıraksın..”