Kimsenin haberdar olmadığı,
Yalnızlığı dibine kadar tattığın,
Tek başına düşüp, tek başına kalktığın,
Aldığın yaraları kendin sardığın,
Yenilsen de meydanından kaçmadığın,
O savaş varya hani içindeki...
Kazanacaksın o savaşı...
Ruhuma iyi gelmeyen ne varsa hayatımdan çıkardım. Değerli hissettirmeyenleri kendi hayatlarına uğurladım. "çünkü çokluk çöplüktür" hayatını çöplüğe çevirmelerine izin verme...
“Kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin”
Bütün dünya bir araya gelse ve sana geç kaldığını söylese bile, hayır, kalmadın!
Aksine, tam da yeniden başlaman gereken noktadasın.
Üstelik bazen öyle düşünmekten kendini alamasan da, hiçbir şey kaybetmedin.
Kaybettiklerin senden gitmesi gerekenlerdi…
Sen, seni daha da güzelleştirecek adımlarla yoluna devam edeceksin.
Kaybettiğin için üzüldüklerinin, aslında kurtulduğun yükler olduğunu göreceksin.
Demiş ya sevgili yazar Miraç çağrı Aktaş
O kadar doğru söylemiş ki tamda şuan da şu zamanlarımda hayattan insanlarla savaştığım en çok da ne biliyon mu kendimle savaştığım. Ne kadar çok dert yüklemişim canım kendime. Ne kadar çok üzmüşüm tatlı canımı. Neden izin vermişim insanların beni kırmasına incitmesine. Ne kadar çok anlam yüklemişim anlamı olmayan herşeye.