Kitap boyunca İvan İlyiç'in yaşadığı ölüm sancısı anlatılıyor. Kitabın sonlarına doğru geçen "Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?" sözü, ölüm döşeğindeki pişmanlığını anlatan en etkili yeri bence. İnce bir kitap olduğu için kitaplarla arası olmayan bir arkadaşınıza bile hediye edilebilecek güzel bir kitap ;)
İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202245bin okunma
Büyük bir hevesle aldığım bir kitap. Her bölümde acaba ne olacak kesin burada çözülecek diye bekledim hiç bir şey olmadı. Kitabın ilk sayfaları, kitabın mizahi bir anlatımla devam edeceği izlenimi verse de, devamında bu anlatım tamamen değişiyor ve dram öne çıkıyor. Okurken işte şimdi bir şey olacak ve şaşıracağım diye heveslendim. Ancak kitap bitti ve hevesim kursağımda kaldı. Son sayfada güldürdü :)
Evlilik hayatından tüm beklentisi ev yemeği, ev kadını (ve elbette onunla paylaşılacak yatak), ama özellikle toplumun dayattığı o geleneksel görüntüydü.
Babası Petersburg’da değişik bakanlık ve devlet dairelerinde kendine iyi kötü dünyalık yapabilecek mevki ve makamlarda bulunmuş bir memurdu; buralar öyle yerlerdir ki, böylesi koltuklara ulaşabilen insanların ellerinden doğru dürüst bir iş gelmeyeceği açıkça görülmesine karşın uzun hizmet geçmişleri ve sahip oldukları unvanlar düşünülerek bunların işlerine son verilmez, böylece hem gerçekte olmayan, yalnızca onlar için icat edilmiş hayalî makamlara sahip olurlar, hem de onlara elden ayaktan düşecekleri yaşlılık günlerine dek yetecek altıyla on bin ruble arası, hiç de hayalî olmayan bir maaşa konarlar.
Değişik gereksiz kurumların gereksiz üyesi, üçüncü dereceden memur İlya Yefimoviç Golovin de bu tip memurlardandı.