“Sanki gözüm etrafta seni görmeyince yolunda gitmeyen, eksik bir şeyler var diyorum. Sen yanımda olunca bir türlü yerine oturtamadığım yap boz parçasını bulmuş gibi tamamlanıyorum.”
Tam bu sırada “Geçecek,” diye fısıldadı Hamza, sırtımı yasladığım göğsü derin bir solukla inip kalktı. “Hafıza ahmaktır, unutur. Belki yaşanılanı unutamayız ama hissettirdikleri körelecek.”