Benzetebilir miyim seni bir yaz gününe?
Sen ondan daha sevimlisin, daha sakinsin.
Sert rüzgarlar hırpalar mayısın narin çiçeklerini,
Yaz ise pek çabuk geçer.
Bazen, kızgın parlar gözü semanın,
Bir karartıyla sık sık söner altın bakışı,
Her şey güzelliğini kaybeder,
Tabiat sebep olur bazen bu kararsız akışa.
Fakat senin ebedi yazın hiç sönmeyecek,
Dönmeyecek sendeki güzel bir yalana.
Ölüm sana yaklaştı diye öğünmeyecek,
Sen eşikten ebedi mısralarla zamana.
Görebildikçe gözler, yaşadıkça insanlar,
Seni yaşatmak için yaşayacak bu sözler.
Yarayla alay eder yaralanmamış olan
Bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
Sen çok daha parlaksın çünkü
Sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
Sen aydınlatırsın geceyi