Bir duruşu olmalı insanın,
bir bakışı, bir anlayışı,
bir aşkı, bir davası olmalı.
Gökyüzüne bakmayanların
kalbi daha çok kirlenir.
Ve insan en çok göğe vurgun.
Sonra zifiriliğe, şiire
ve hep Allah’a….
Aynı şehrin uzaklarıyız
Aynı şehrin uzaklarıyız
Tesadüflerin şaşkınlığı bile çok bize
Olmazlar duvarları ördük birbirimize
Aynı gökyüzünün, yıldızları düşerken gecemize
Aynı şehrin uzaklarıyız
Çocukça koşturup, ıslanamadık yağmurlarında
Sıkıca sarılıp dalamadık uzaklara banklarında
El ele tutuşup, kaybolamadık sokaklarında
Serilip bahçelerine,hayaller koyamadık bulutlarına
“İnsan ulaşamadığı her şeyin delisi, ulaştığı her şeyin ise nankörüdür.”
Pablo Neruda
Okur Takip Önerileri
''Seçilmiş bir yalnızlık insanın sahip olabileceği en büyük lükstür.''
Charles Bukowski
Jazz
Bu vapuru kaçırırsam beni belki de cinnet basar
belki kanser olurum bu yıl sınıfta kalırsam
nöbette uyursam eğer kitaplarımı yakarlar
etimde şirpençe çıkar bu kızı alamazsam
bu işi bitiremezsem şehirden beni kovarlar
izin kağıdım yanar konuşacak olursam
bu senet bankalar kapanmadan
ruhumun rengini kapatmayacak olursa
ölür kuyuya düşen
Gurur insanın düşüncesindedir; söze dökülen onun pek küçük parçasıdır. 
Montaigne
Yine derin bekleyişlerle geçiyor vakitlerim
Bir ses, bir nefes bile olsa kulaklarımda titreyiş
Beklerim.. Ömür boyu aradığım bu değil mi?
Bitiş değil ki bu, gelişlerinde arıyorum..
Arıyorum bir veda havasında gidişlerini..
Bazen masalar yıkıyorum, ve de kadehler
Dağ gibi adam nasılda yıkılıyor böyle
Söyle bana söyle! Kaçıncı gidiş bu?
Kaç kere
Güven içinde olduğumu bilmem hiç
Sevildiğimi, önem verildiğimi
Benim başkalarını aradığım gibi
Arandığımı bilmem…
Dünyanın bütün suçlarını işlemiş
Bütün yanlışlarını ben yapmışım gibi
Yaptığım her işten tedirgin oluyorum.
İçimde sürekli bir horlanma korkusu
Bir kekeme tutukluğu ürkek dilimde
En iyi bildiğim konuda bile
Çekine çekine konuşuyorum.
Çekilip sonra kabuğuma küskünlüğün
Kendime düşlerden sığınaklar kuruyorum
Kırık dökük izleriyle hayatın.
Usul sesli içe değen incecik
Bir şarkı büyütüyorum, ömrüme benzeyen…
Sabah kadar uçuk, akşam kadar acı
Rengi dört mevsimin uyumsuz karışımı
Acemi bir şarkı…
Umuda ve gerçeğe böyle katlanıyorum.
Şükrü Erbaş
Geride yatanlar ve ileride yatanlar, içimizde yatanlarla karşılaştırıldığında önemsiz kalır.
Benzetebilir miyim seni bir yaz gününe?
Sen ondan daha sevimlisin, daha sakinsin.
Sert rüzgarlar hırpalar mayısın narin çiçeklerini,
Yaz ise pek çabuk geçer.
Bazen, kızgın parlar gözü semanın,
Bir karartıyla sık sık söner altın bakışı,
Her şey güzelliğini kaybeder,
Tabiat sebep olur bazen bu kararsız akışa.
Fakat senin ebedi yazın hiç sönmeyecek,
Dönmeyecek sendeki güzel bir yalana.
Ölüm sana yaklaştı diye öğünmeyecek,
Sen eşikten ebedi mısralarla zamana.
Görebildikçe gözler, yaşadıkça insanlar,
Seni yaşatmak için yaşayacak bu sözler.
William Shakespeare
Yarayla alay eder yaralanmamış olan
Bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
Sen çok daha parlaksın çünkü
Sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
Sen aydınlatırsın geceyi
William Shakespeare
Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de
Aykırı anlamlar arayıp durma
güz biter sular köpürür de
kapanmaz gülüşünün açtığı yara
uçurum olur cellat olur her gece
Her gece yeniden bir talan başlar
acı ses olur, ses deli bir yağmur
eski bir eylüle gireriz böylece
Sığındığım her yer adınla anılır
ben girerim, sokağı devriyeler basar
bir de gülüşün eklenir kimliğime
Ahmet Telli
Hiç
Hiç Bir insani unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insani hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda
kaldın mi hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi ulaşılmaz
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de,
kalp,göğüs
“Her daim kendin ol.
Sen, seni anlayana mucizesin.”
Nazım Hikmet Ran
“İnce düşünen insanların sık yaptığı hata; kişiliği küçük insanlara, büyük anlamlar yüklemektir.”
Aldous Huxley
“İyi insanlar kırıldıkça içine kapanır, dışarıdan bakanlar ukala zanneder.”
Pablo Neruda
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın
Anladım
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalın ayak
...
Öyle uzaktan seviyorum seni;
Yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden,
En çılgın kahkahalarına ortak olmadan,
En sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan.
Öyle uzaktan seviyorum seni;
Kırmadan,
Dökmeden,
Parçalamadan,
Üzmeden,
Ağlatmadan, uzaktan seviyorum.
Öyle uzaktan seviyorum seni;
Sana söylemek istediğim her kelimeyi,
Dilimde parçalayarak seviyorum.
Damla damla dökülürken kelimelerim,
Masum beyaz bir kağıtta seviyorum.
Cemal Süreya
Uzaktan Seviyorum Seni
Uzaktan seviyorum seni!
Kokunu alamadan,
Boynuna sarılamadan,
Yüzüne dokunamadan.
Sadece seviyorum!
Öyle uzaktan seviyorum seni!
Elini tutmadan,
Yüreğine dokunmadan,
Gözlerinde dalıp dalıp gitmeden.
Şu üç günlük sevdalara inat,
Serserice değil adam gibi seviyorum!
...
Cemal Süreya