Analist kendi noktalaması ile başka bir okumanın mümkün olduğunu ortaya koymaktadır, ama bunun ne olduğunu söylemeden, hatta açık ve uyumlu olmadan bunu yapar. Analist, anlam belirsizliklerini, tevriyeleri [biri uygunsuz iki anlam taşıyan sözler, ç.n.] ve sürçmeleri vurgulayarak, hastanın "gerçekten neyi demek istediğini" bildiği mesajını çok fazla ifşa etmiş olmaz, çünkü diğer anlamların mümkün olduğunu ima eder.