José Mauro De Vasconcelos (26 Şubat 1920 - 24 Temmuz 1984)
Yaşayanlar:
Ciccillo Matarazzo
Mercedes Cruañes Rinaldi
Erich Gemeinder
Francisco Marins
ve
Arnaldo Magalháes de Giacomo
ve de
Helene Rudge Miller (Piu-piu!)
ve “oğlum”
Fernando Semlinsky
için
Ölülerime:
Kardeşim Luís, yani Kral Luís ve ablam Glória’nın hüzünlü anısına;
Luís yirmi yaşında yaşamaktan vazgeçti,
Glória da yirmi dört yaşındayken
bu dünyanın yaşamaya değmediğine karar verdi.
Altı yaşıma sevginin anlamını aşılayan Manuel Valadares’e de,
özlem dolu yüreğimi sunuyorum.
– Huzur içinde yatsınlar!..
bir de
Dorival Lourenço da Silva
(Dodo, ne hüzün ne tasa öldürür adamı!..)
Can Yayınları MinikitapKitabı okudu
Prag, 26 Temmuz 1920 Pazartesi
Bütün olarak bakıldığında bu da oldukça "rahattı", yani koşullar elverişli olursa insan sınıfın içinde bile "kaybolabiliyordu" ve olasılıklar sonsuzdu, hatta insan yaşarken bile "ölebilirdi".
Sayfa 185 - KORİDORKitabı okudu
Prag, 26 Temmuz 1920
"Bir ben senin önünde küçük bir oğlan gibi ağlamak istiyorun, bir sen küçük bir kız gibi benim önümde. Sonra ben bir kez, on kez, bin kez ve sürekli senin yanında olmak istiyorum..."
Sayfa 187 - Koridor YayınlarıKitabı okuyor
Prag, 26 Temmuz 1920
"...hatta insan yaşarken bile ölebilirdi."
Sayfa 185 - Koridor YayınlarıKitabı okuyor