5 Mayıs 1954
Bismil
Leyla, Zalim Leyla!
Bu, benimki dördüncü. Oysaki senden bir tek mektup aldım. O belalı ve korkunç ilk mektubun, yani 4-1, ben mağlubum… Ben, belki yazamazdım da, melankolim ve serseriliğim tutar da yazamaz, boş verirdimse, sen yazacak, “bu oğlan, öldü mü kaldı mı?” diye sen arayacaktın, değil mi?
Bari bu suskunluğun
« Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim, bundandır...
Ama senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun, İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun...»
Sayfa 16 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Benim aziz Leylâm, sevgili belâm,
Gözlerinden öperim. O güzel burnuna yıldızlarca öpücük....Bana yaz! Ben daha buradayım.
Kendine iyi bak. Bir daha hiç bir ana doğurmaz seni..
« Ve biz, milyarlarca, aşkın, yalanın, alçaklığın, kahramanlığın; kapıları, kapakları, kuş uçurmaz uzaklıkları ve ayrılıklarıyla, kahrolası yasaklarıyla, bu acayip kaos karanlığında, biz ikimiz!»
Sayfa 15 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
22 Mayıs 1954
Bismil
Leylâm, Merhametsiz Ömrüm,
Suskun, uzanmış, seni yaşıyorum. Hastalığım grafikte birdenbire yükseldi. Doktorsuz, eczanesiz, sıhhiyesiz, Allah’ın belası bir köydeyim. Aileme, gözleri görmez olmuş anama yalan söylüyorum. Hastalığımı anlatamıyorum. 140 liraya 5 kişi geçiniyorlar. Ben de cabası... Bu korkunç kaos içinde sen, yeşil ve derin huzur, kafamdasın. Kurtuluşumu, her şeyimi, dünyayı sevmemi sana bağladım, sana borçluyum.
Leylâ, Zalim Leylâ!
Bu, benimki dördüncü. Oysaki senden bir
tek mektup aldim. O belâli ve korkunç ilk
mektubun, yani 4-1,
ben mağlubum...Gözlerinden, gözlerinden
öperim bir umudum sende anlıyor
musun ? Ha ,sahi bu sende var mı yoksa
göndereyim ?
(5 Mayis 1954 Bismil)