Adem Yıldız
@Ademyildiz
Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
youtu.be/V9kbKSXfkvA?si=...Öğrenci
SÜTF
Ankara/ Konya
Kayseri, 22 Haziran 2000
221 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Dünyaya geldiğinde ağlıyordun ya! Herkes de gülüyordu oğlumuz/kızımız oldu diye. Bak ömrünün sonuna gelmek üzeresin. Öyle yaşa ki sen giderken insanlar ağlasın da sen gül. Son gülen iyi güler. Son gülmek, ölürken gülmektir; yoksa diğer bütün gülmekler ondan bir öncedir.
Gül güler gülşende sana ağlamak olmuş nasib
Yoksa goncana rakîb-i hâr mı oldu karîb
Derde mi düştün ki dermân edemez ona tabîb
Ağlayıp feryâd edersin her nefes ey andelîb
Hâr ile hem-sâye olmuş verd-i handânın mı var
Derman arardım derdime
Derdim bana derman imiş
Burhan sorardım aslıma
Aslım bana burhan imiş
Okur Takip Önerileri
Meğer Leylâ derûnum hânesinde eylemiş mesken
Benim Mecnûn gibi sahrâda pûyân olduğum kaldı.
Bana dedi ki:
-Bak kabristandasın. Bir şeyin de içindesin. Ama o şey lahit değil de minibüs. Şükretmelisin
Doğru değil miydi? Herkesin bir gün mutlaka içinde olacağı kabre henüz konmuş değildim. Hayat devam ediyordu. Yani ümit vardı, öyle ya: "Çıkmadık candan ümit kesilmez." Yani iyi insan olmak için henüz fırsat vardı, imkan vardı.
Gerçek dost insana ölümü ve Allah'ı hatırlatandır, dost görünen düşman ise unutturan...