Nedir insan, hep övülen bu yarı Tanrı? Güçlendiren, tam da en değerli olduğu yerde yoksun kalmıyor mu? Sevinç içinde yükseldiği, acılarla yıkıldığı zaman, tam da uçsuz bucaksız sonsuzlukta kendini yitirmeye özlediğinde, o vurdum duymaz ve soğuk bilince geri dönmüyor geri mu hep?