Gene Dekart
@ArdaVeArda
Dur ey zaman! Ne güzelsin.
224 syf.
10/10 puan verdi
Şimdi bana diyeceksiniz ki; Ya tamam anladık be adam, sen de 
Üç Cisim Problemi üçlemesini okuduğundan beri her bir şeyi oraya sarıyorsun…
Ama öyle…
Madem 
Sessiz Bahar okumadınız, o zaman kitabımız 
Kıyamet Koparken !
Hem çizgi roman (illüstrasyon kalitesi bekleme ama) hem konu çok net işlenmiş (her yaş için uygun) hem de anlatım ve kullanılan metaforlar zengin.
Ve konu! En önemli konu diyebilirim.
Unutmayın, hepimizin varlığını destekleyen yeryüzümüzü korumak, hepimizin görevi!
Dolunay Katilleri: Osage Cinayetleri ve FBI’ın DoğuşuDavid Grann · İthaki Yayınları · 2022117 okunma
Okur Takip Önerileri
288 syf.
5/10 puan verdi
Vaziyet şu ki; kitap akmıyor. Ya aslında bilmeniz gereken en önemli mevzu bu. Yazarımız en başında durumu tarif ediyor, kahramanımızın şablonunu çiziyor, hikaye gelişim aşamasına geliyor ve orada asılı kalıyor.
Tabi bir Alman, bir de Hollandalı, düşünün ki dertleri ne olsun. Hegel onu dedi böyle düşündü şöyle yaptı. Acaba biz de öyle düşünüp şöyle yapıp bunu da şöyle mi söylesek. Vagner ne eserler üretmiş öyle. Kelimeler taşıdıkları anlamlari neden tam olarak yüklenemiyor. Gibi ve gibi ve gibi…
Enflasyonun %1 puan artmasının kriz yarattığı bir ortamda, dertler de buna benziyor. Bunu da görmüş olduk.
Tabi bu yavaşlık bir noktadan sonra beklentisizliğe neden oluyor. Sıfır katman, akmakta zorlanan bir hikaye, derin mi derin felsefe ile birleşince, üzerine ağır depresyonu da ekle; oldu mu sana kusursuz fırtına.
Bir yandan da eğer 
Sofi'nin Dünyası sevmişseniz sizi kendine çekecek bir hikaye. Fakat uyarıyorum öyle bir akış beklemeyin, hikaye bu tarza yakın ve onu çağrıştırıyor.
Hani hepsi sonunda, tavsiye edeni de mahcup bırakmayacak bir görüş olarak; “eğer şu sıralar değişik bir şey okumak istiyorsanız…” diye devam eden son derece yuvarlak tavsiyeler var ya, onlardan da veremeyeceğim.
Fakat ben okuyacağım diyorsanız; Ne haliniz varsa görün zaten aksi olmayacak. Bana müsaade.
285 syf.
8/10 puan verdi
Herke gider Mersin'e ben giderim tersine.
Nasıl abartacağımı şaşırdığım bir kitap oldu. Ki ben 
Philip K. Dick söz konusuysa, oradan büyük beklenti içine girmeden ama çok lezzetli bir hikaye olacağını bilerek okuyan adam...şaştım kaldım.
Hikaye örgüsü, her PKD kitabında olduğu gibi, bu adamın deli olduğunu size düşürtecek tüm öğeleri içinde tutuyor.
Fakat şaşırtıcı biçimde sürükleyici...neden şaşırtıcı...PKD ise söz konusu, sürükleyicilik çok öne çıkmaz. Hep kurgu konuşursunuz, felsefesini konuşursunuz, arka planı konuşursunuz ve yazarımızın deliliğini konuşursunuz. Acayip sürükleyici, çok akıcı falan demezsiniz. Not: 
Yüksek Şato’daki Adam hariç diyelim. Bu önemli not.
Bir, yazarla tanışma kitabı diyebilir miyiz? Evet. Hani daha önce PKD okudum bakalım daha ne malzeme varmış...diyenlere,,,alın hemen bunu okuyun.
Şimdi bu nereden çıktı diyebilirsiniz ama; 
Cixin Liu (esinlendi diyelim) fikirlerinden bir iki tanesi de tam da bu kitapta...Cixin...olmuyor ama. Abi, 1967'de yazmış bunlar var.
Ama bu incelemeyi şu tutarlılıkta dikkate almanızı öneririm, herkesin 
Valis üçlemesi için, olmadı, rezil, bu kadar olmamalı dediği üçlemeyi ayıla bayıla okumuşumdur ha.
Şimdi benim incelemelerimde alışık olduğunuz üzere, ne halimiz varsa görmek üzere dağılıyoruz. Not: Dağılmamaktan fırsat bulduğunuz evrende de okuyacağız. Hatta sırf okuyacağız. Dağılalım.
175 syf.
7/10 puan verdi
Şu sıralar her şeyi oraya bağladımı fark ettiim...( Üç Cisim Problemi) fakat bu kitabı anlatmanın en iyi yolu bu.
Ölümün Sonu'nda Ye Zethai, insanlara masal yoluyla bir çözüm anlatmak durumunda kalıyordu...ve masallar da, ancak derinlikli bir zihinle okuduğunuzda anlaşılabilecek mesajlar taşıyan, metafor oldukları anlaşılmayacak derecede büyük metaforlardı.
İşte 
Aynanın İçinden ve Alice'in Orada Karşılaştıkları derken tam da bu kitaptan bahsediyoruz.
Fakat bundan daha çarpıcı olan bir iki önemli hususu dikktine sunmak isterim.
Alice Harikalar Diyarında büyük bir hesaplama örneği olan bir metin değil. 
Lewis Carroll esinlerine güvenerek yön tayin ettiği çok değerli bir hikaye. İşte Aynanın İçinden ve Alice'in Orada Karşılaştıkları öyle değil hatta tam tersi. Bu ilk kitabın ikinci cildi diye değerlendirilebilir ve Alice'in hikayesinin sonudur daha ötesi...devam etmeyeceğini de bildirir.
Nasıl...peki...bunları yapıyor?
Bu yol çok karmaşık ve düz (ve bence tabii ki) bir kere okuyarak elde edilecek kadar kristal bir sonuç değil. Benzer izlem 
Faust'ta da görülür. Sahneler, tiyatrolar, giren, çıkan...arasından Mefistofeles ve Dr. Faust'un sözcükleri incelikli bir şekilde serpiştirilmiştir ve rastgelelik değil, belirli bir yol izlenerek gerçekleştirilmiştir.
Kısacası, okuması son son derece basit ve kolay, gerçekten anlaşılması çok zaman alacak değerli bir metinin, takip metnidir.
Diyeceklerim bundan ibaret. Ne haliniz varsa görmek üzere hep beraber dağılıyoruz şimdi.
Aynanın İçinden ve Alice'in Orada KarşılaştıklarıLewis Carroll · Norgunk Yayıncılık · 20191,201 okunma
120 syf.
7/10 puan verdi
256 syf.
7/10 puan verdi
Elbette bunun bir 
Tom Robbins kitabı olmasından mütevellit (böyle eski kelimelerle yürüsün) gereken dozdan bir nebze (böyle de devam edelim) az eleştireceğim ama eleştireceğim.
Tom Robbins adeta başında, okuyan okusun bunu mantıksız bulan da bıraksın baremini uygulamış ve bu kitapta bu barem çok yüksek. Yani bir anda; 'Aaaa ne diyor ama bu be...' diye kitabı sıpıtıp (walla Annem öyle der) bir köşeye atabilirsiniz.
Atmayınız mı desem...atın ama aklınız kalacak mı desem...attığınıza pişman olamayabileceğiniz bir Tom Robbins kitabı mı desem bilemedim.
Konu çok çok çok sonra bağlanıyor ve arada bir kaç gereksiz adım ilave edilmiş hem okuyucunun yolculuğunu uzatıyor hem de kafa karıştırıyor.
Ama bir Tom Robbins kitabından da, stabilite (yeni kelimeler de kullanabilirim) beklemek doğru değil, yeniilikçilik beklmemek hiç doğru değil. Belli ki burada da bir deneme yapmış.
Yani hepsi arasında (gördüğünüz gibi tüm külliyata artık hakimim, benim için başka bir mesele bu Tom Robbins meselesi) en 'eh işte' metni bu diyebilirim.
Yani...diye bitirmek isterim. Yani...
344 syf.
7/10 puan verdi
Şimdi şunu bir kenara koyalım; ola ki 
Zecharia Sitchin araştırmaları olmasaydı (ki bu eserimizde bu araştırmalar hayli kullanılmış) bu derece ‘zenginleştirilmiş’ bir kaynak elimizin altında olamayacaktı.
Diğer taraftan böyle bir konunun (çünkü her babayiğit’in ele alıp kitaplaştıramayacağı bir mevzu) bir Türk yazar olarak bu denli derinlemesine ele alınması ayrı bir gurur kaynağı.
Hele Mevlana ile ilgili bölüm…evet ilk defa burada gördüm, burada okudum diyebileceksiniz.
Ve daha bitmedi; bu konuyu merak edenlerin (ki niye başka bir konu merak edilsin ki…niye cahil kalmayı tercih edelim) diyenlerin başucu kitabı niteliğinde.
Tabi diğer taraftan şunu bilip okumak lazım; hani Matrix filminin meşhur bir sahnesinin meşhur bir lafı var ya; Cehalet mutluluktur…diye…uyarmadı demeyin.
Ben hem uyarmak hem de uyandırmak isterim. Ve son derece gönül rahatlığıyla bu kitabı tavsiye ederim.
