Kimseye sezdirmeden içinde yaşadığı acılara dayanabildiği kadar dayandı , sonunda vazgeçti yaşamaktan. Kimse görmedi içinde ddevrilen dağları , gözyaşları da sadece içine aktı. Eriyik gibiydi onlar ne varsa bedeninin içinde kalan imdat simidi gibi sarıldığı, hepsini eritti, dağıttı , yok etti. Önce kalbi eridi sonra diğer organları en son da hücreleri başladı fokurdamaya . İşte o anlar , deliliğin sınırlarının çok çok uzaklarında yol aldığı zamanlardı.
Sayfa 153Kitabı okudu
"Denizi gördüm , gördüm ya , gördüm işte , köpük köpük dalgalarla oynadım."
Nisa Dede
Sayfa 124Kitabı okudu
"Gözden uzak olunca asıl aşk acısını o zaman yaşamaya başladım, meğer ne büyük mutlulukmuş yanımda olduğu günler."
Sayfa 37Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
" Zamanında yıkanırsa eğer bir insan , doğal kokusunu hep korur ama kendi doğasını bilmeyen insanlar , ya geç yıkanır ter kokar ya da fazla yıkanır sabun kokar."
Sayfa 212Kitabı okudu
Her mevsim yeni bir yüze aşık olup onsuz yaşayamayacağını düşündüğü yaşları çoktan geride bırakmıştı Aslı. O kadar kolay değildi artık birinden hoşlanmak , aşık olmak , hayatına sokmak. Belki de bütün tutarsızlığına rağmen bu yüzden kopamıyordu ondan. Yeniden başlamaktan birine ilgi göstermekten , yeniden başa satmaktan ve birini tanımaya çalışmaktan yorulduğu için .
Sayfa 185Kitabı okudu
" Uykularım kaçtı seni gördüğüm günden beri,
kalmadı gece-gündüz muhakemem.
Daraldım ,boğuluyorum düşünmekten,
rüzgarda uçuşan pudra pembesi yaprakların yumuşaklığında
İtiraflar yolluyorum sana ,
aşığım işte anlasana.
Nisa Dede
Sayfa 108Kitabı okudu
Belirli bir noktadan sonra geri dönüş yoktur. İşte bu noktaya ulaşmak gerekir.
“Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazan o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan, lezzet ve şehvetten bir âlem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı.”
yaşıyoruz, bedava;
Hava bedava, bulut bedava;
Dere tepe bedava;
Yağmur çamur bedava;
Otomobillerin dışı,
Sinemaların kapısı,
Camekanlar bedava;
Peynir ekmek değil ama
Acı su bedava;
Kelle fiyatına hürriyet,
Esirlik bedava;
Bedava yaşıyoruz, bedava
Bu yaşa geldim içimde bir çocuk hâlâ
Sevgiler bekliyor sürekli senden.
İnsanın bir yanı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlayayım derken,
Var olan aşınıyor azar azar zamanla.
Anamın bıraktığı yerden sarıl bana.
Anılarım kar topluyor inceden,
Bir yorgan gibi geçmişimin üstüne.
Ama yine de unutuş değil bu,
Sızlatıyor sensizliği tersine.
Senin kim olduğunu bile bilmezken.
Sevgiden caydığım yerde darıl bana
gözlerin yağmurdan yeni ayrılmış
gibi çocuk, gibi büyük, gibi sımsıcak
sen bir şehir olmalısın ya da nar
belki granada, belki eylül, belki kırmızı
gövden ruhunun yaz gecesi mi ne
çok idil, çok deniz, çok rüzgâr
çocukluğun tutmuş da yine âşık olmuşsun
sanki bana, sanki ah, sanki olur a
aşk bile dolduramaz bazı âşıkların yerini
diye övgü, diye sana, diye haziran
heves uykudaysa ruh çıplak gezer
gazel bundan, keder bundan, sır bundan
gözlerin şehirden yeni ayrılmış
gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan
hadi git şehirler yık kalbimize bu aşktan
