'Sakın kimseye bir şey anlatma, herkesi özlemeye başlıyorsun sonra
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Oldukça cahilimdir, ama epey okurum.
Demek istediğim şeyi anlatamıyorum. Anlatabilsem de, anlatmayı isteyeceğimden pek emin değilim.
Okur Takip Önerileri
Eskiden onu pek akıllı sanırdım, o aptallığımla tabii. Öyle sanmamın nedeni; tiyatro, edebiyat bütün bu zırvalıklar üzerine çok şey bilmesiydi. Birisi bu konularda çok şey biliyorsa onun aptal olup olmadığını anlayabilmeniz epey zaman alıyor.
Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman, bunu yazan keşke çok yakın bir arkadaşım olsaydı da, canım her istediğinde onu telefonla arayıp konuşabilseydim diyorsanız, o kitap bence gerçekten iyidir."
Kimse yok.
Ben varım, bir de kendim.
moralim öyle bozuktu ki, düşünemiyordum.Asıl derdim de bu benim. Moraliniz çok bozuksa, düşünemiyorsunuz bile.
Sahi söylüyorum. Düzelirim. Yalnızca, bir dönemden geçiyorum. Herkes böyle dönemlerden geçer, değil mi?”
Öldü biliyorum! Bilmediğimi mi sanıyorsun? Ama, onu yine de sevebilirim, değil mi? Bir insan öldü diye onu sevmekten vazgeçmek zorunda mısın, Tanrı aşkına; özellikle de, hayatta olanlardan bin kez daha iyi kalpli bir insansa?
Konuşmak istiyordum.
Duyguları filan olan biriyle yani
Tanıştığıma hiç memnun olmadığım kimselere, durmadan, ''Tanıştığıma memnun oldum'' demek beni öldürüyor. Ama hayatta kalmak istiyorsanız, ille de bu zırvaları söylemek zorundasınız.
Bir cümle üstünde saatlerce durmak var..
Birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi.
Hissetmek ne renktir acaba?
Ayşe insan resmi yapmazdı.
"— İnsanlardaki her duygu bir renktir," derdi.
Hep böyleydi. Bir şey en gerektiği anda olmazdı...