Allahın neməti insan təxəyyülündən asılı deyil; nemət bəzən onu əldə etməyə çalışanlara nəsib olmur, amma bir də görürsən ki, Savl kimi bu nemətin dalınca qaçmayanlara qismət olur.
İnsanın doğasını, karşılıklı düşmanca duygular besleseler de aslında birbirlerine muhtaç olduklarını ve yine insanlar tarafından seviliyor olmanın çok tatlı bir şey olduğunu ilk defa anladığını düşünüyordu.
Kim bilir önünde daha nice yabancı ve beklenmedik şeyler onu bekliyordu? Bu koskoca ve bilinmezliklerle dolu dünyanın karşısında yapayalnız kalışı çocuğun başını döndürüyordu.
Bunlar-əbədi olaraq itirilmiş xoşbəxtliyinin eyni xatirələriydi, qarşıdakı bütün həyatının mənasızlığına aid eyni təsəvvür və xəcalətinin eyni düşüncəsiydi.
Məhv olmaq istəməyən adamı xilas etmək mümkündür. Lakin əgər bir adamın təbiəti o qədər korlanmış, o qədər pozulmuşsa ki, özünü həlak etmək ona xilas yolu kimi görünür, onda nə etmək olar?