Adama elə gəlir ki, həm özünün, həm özgələrin bütün bu iyrənc hərəkətlərindən, bu qarmaqarışıqlıqdan birdəfəlik uzaqlaşmaq yaxşı olardı, mənsə ölümdən qorxuram, dəhşətli dərəcədə qorxuram.
"Çok gülme, sonra ağlarsın" derlerdi.Kuşaktan kuşağa intikal eden bir anayasa sanki.Binlerce yıldır insanlık gülmeyi, sevinmeyi bir türlü yakıştıramadı kendine.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı,gene aynı şekilde,fakat her şeyden habersiz,yaşayıp gidecektim.Sen bana,dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu,benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Sonu hüzünlü de bitse aşk hikayeleri hep güzeldir.En güzel ve en yüksek duyguları aşk yaşatır insana.Sonra da bunları unutur,aşk bitince çekilen acıda kalır aklımız.