Yorgunluk diye adlandırmak doğru değil belki,
ama rahat değilim, korkuyorum. Düşenlerle böbürlenen bir dünyada
yaşıyoruz. Atamıyorum adımımı, ürküyorum, onun için yere basamıyorum. Evet... belki yorgun değilim, korkağım yalnız... Beni altüst edecek bir serüvenin ardından gelecek o büyük yorgunluktan korkuyorum. (Yahudiyim, korkunun ne demek olduğunu çok iyi bitirim.) Korkunç bir yorgunluk olur bu...
Ancak akıl hastanesinde dinlenebilir insan; gözünü sabahtan akşama dek bir yere dikip oturacak...
Bu sitenin iki yıl önceki halini gerçekten özlüyorum.Bence o zamanlar 1000k'nın daha seviyeli,daha aklı başında bir ortamı vardı.O dönemki kullanıcıların birkaç tanesinin yeri bende çok ayrıdır.O insanların tekrar dönüp buraya daha fazla şeyler katmasını istiyorum ama onlarda benim gibi bazı şeylerden sıkıldılar ve bu siteyi maalesef