son sözüm şu size: beni bu kadar çok seven insanı nasıl roma uğruna vurdumsa, aynı hançeri kendime saklıyorum, yurdum için ölmem ne zaman gerekirse.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Acının ortasında acısız olmayı,
Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
Aşk diyorsunuz ya,
İşte orda durun bayım
Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
Kendimin ucunda
Öyle ıslak,
Öyle kötü kokan,
Yırtık ve perişan.
Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
Aşkı aşk bilir yalnız!
Can Yücel 'e sormuşlar:
Neden hep babanıza şiir yazıyorsunuz?
Üstad vermiş cevabını:
Anneme olan sevgimi yazacak kadar şair değilim.
Okur Takip Önerileri
Bıçağın ucundaydı insanların hafızası
‘İnsan unutandır
ve insan unutulmaya mahkum olandır.’
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya:
Olanlar oldu tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
Ancak, toplum her zamn belirli davranış kurallarını herkese empoze etme eğilimindedir, tek tek insanlarsa neden bu kurallara uymak zorunda olduklarını merak etmezler.
"-Umut belkide gelecek sayfadadır kapatma kitabı.
-Kitabın bütün sayfalarını çevirdim ,ona rastlamadım.
-Belkide kitaptır umut."
