Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Avare
Avare
@Avare27
Sosyolog
Gaziantep
2061 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Gizli Mabet, Ömer Seyfettin’in 1919 yılında yazmış olduğu hikâyelerinden biridir. Hikâyede Avrupalı birinin gözünden zamanın Osmanlı yaşamı eleştirel bir dille anlatılmaktadır. Yazar sade ve basit bir anlatımla, dönemin batılılaşma ve bireyler üzerindeki etkilerini anlatmaktadır. Osmanlı’nın son dönemlerinde Avrupa’da başlayan doğu yaşam tarzının Avrupalılarca nasıl göründüğünü anlatmaya çalışmaktadır. Ömer Seyfettin, özellikle Pierre Loti gibi yazarların etkisiyle doğuya olan ilginin bazen abartılmış olmasını eleştirmektedir. Hikâyede ayrıca Osmanlı yaşam tarzının, kendi geleneklerinin dışına taşarak batıya aşırı bir özenme içinde olduğu da söylenebilir.
Tarih Ezeli Bir Tekerrürdür, Ömer Seyfettin'in çok eski bir tarihte yer alan bir hikâyeyi günün şartlarına uyarlayarak yazdığı hikâyesidir. Bu hikâyede, yazarımız, kadın ve erkek ilişkilerini konu edinmiştir. Kadın ve erkeğin dürüst, namuslu ve anlayışlı olmaları övülürken; ahlâksız, bencil ve menfaatçi olmaları ise eleştirilmektedir. Hikâyede, bencilliğiyle, karısının güzel olduğunu ispat için başka bir erkeğe çıplak gösteren bir erkeğin durumu anlatılmaktadır. Erkek, bencilliğiyle karısının namusuna leke sürmüş ve kendi ahlaksızlığını ortaya koymuştur.
Bu hikâyede, Ömer Seyfettin, sonradan görme ve o devirde "tatlı su Frengi" olarak bahsedilen tipleri ele almakta ve batılılaşmanın olumsuz izlerini bu tipler üzerinden eleştirmektedir.
İlk Düşen Ak; taklitçilik, monotonluk ve idealsiz yaşayamama üzerine yazılmış bir hikâyedir. Ömer Seyfettin bu hikâyesinde, bireyin ideali olmadan yaşamasının ortaya çıkaracağı sıkıcı durumları anlatmaktadır. Hikâyedeki karakter özellikle taklitçilikten nefret etmektedir. Yaşamının ona getirdiği cömert başarılarından sonra geçirdiği sürekli can sıkıntısı onu endişelendirmektedir. Doktor, ona bir ideal edinmesini tavsiye eder. Bu tavsiyeye uyarak yeni arayışlara yönelen karakterimiz millî ve edebi bir uyanış geçirmektedir.
Ömer Seyfettin bu hikâyesiyle bireyin bir ideali olmasının önemli olduğundan yola çıkarak kendi millî ve edebi görüşlerini ortaya koymaktadır. Hikâye ayrıca psikolojik tasvirler de taşıdığından okunmaya değer olarak görülebilir...
Okur Takip Önerileri
Eski Kahramanlar
Eski Kahramanlar, Ömer Seyfettin'in Birinci Dünya Savaşı yıllarında kaleme aldığı hikâyelerden oluşmaktadır. Bu hikâyelerin konusu savaş ve kahramanlıktir.
Ömer Seyfettin, bu hikâyeler vasıtasıyla, savaş sırasında hem halka hem de savaşan askerlere moral vermeyi amaçlamaktadır. Hikayelerde hem efsanelerden hem de tarihten faydalanan Ömer Seyfettin böylece memleketi için savaşanlara eski zafer dolu günleri hatırlatmak istemektedir.
Kitapta yer alan hikayelerde kahramanlık, yiğitlik, cesaret, mertlik ve sözünde durma gibi erdemlerden sıkça bahsedilmesi, Ömer Seyfettin'in bu hikâyelerini okumak için önemli bir sebep olarak gösterilebilir...
Ashab-ı Kehfimiz; tam anlamıyla gafletin hikâyesidir. Bu eser, Ömer Seyfettin'in milli ve edebi görüşlerini en iyi anlatan hikâyesidir. Ömer Seyfettin bu hikâyesini, edebi eser olarak yazmadığını; sadece kendi dönemindeki aydınların içerisinde bulundukları gafleti göstermek istediğini hikâyenin başında belirtmiştir.
Hikayenin adı yani Ashab-ı Kehfimiz bir gönderme aracı olarak hikâye içerisinde yer almaktadır. Bilindiği gibi Ashab-ı Kehf yüzyıllar boyunca bir mağarada uyumuş ve uyandıklarında birçok şeyin değiştiğini şaşırarak görmüşlerdir. Hikâyede bu durum dönemin aydınlarının, dönemin milli ve edebi gerçeklerini tıpkı mağarada uyuyanlar gibi göremeyişi olarak anlatılmaktadır.
Hikâye ayrıca Ermeni bir gencin ağzıyla anlatılarak etnik kimliklerin nasıl uyandığına da gönderme yapmaktadır.
Ashab-ı Kehfimiz, Ömer Seyfettin'in milli ve edebi görüşlerini en açık bir şekilde anlatan eserlerin başında yer almaktadır. Ayrıca 1908 Meşrutiyet sonrası dönemi hakkında da bilgi vermesi bakımından okunmaya değer bir eser olarak ele alınabilir...
Harem, Ömer Seyfettin'in Osmanlı'nın son dönem aile hayatını inceleyen önemli uzun hikâyelerinden biridir. Kadınların son dönemde erkeklerle beraber aynı topluluk içinde bulunmaları ve erkeklerle kadınların bu durum karşısında aldıkları tavırlar bu uzun hikâyenin genel konusudur. Ömer Seyfettin bu uzun hikâyesinde alaturka ve alafranga görüşleri karşılaştırarak aile ve evlilik hayatı hakkında genel bir görüntü çizmeye çalışmıştır. Harem, Osmanlı aile hayatı, evlilik ve Batılılaşma hakkında önemli bilgiler vermesi bakımından okunmaya değer bir eser olarak ele alınmalıdır...
(Kitabın başlığı Harem olduğu için incelememde sadece ona yer verdim.)
Kaşağı; Ömer Seyfettin'in en bilinen hikayelerinin yer aldığı eseridir. Ömer Seyfettin bu hikayelerde Maupassant tarzı hikâyeciliğinin örneklerini başarılı bir şekilde okurlarına hediye etmektedir. Hikayeleri, hem konu hem teknik hem de yapı olarak oldukça başarılı bir etkiye sahiptir. Konu olarak hem destanlardan hem de gündelik konulardan yararlanan Ömer Seyfettin; hikâyeyi kısa bir şekilde okuyucuya oldukça etkili bir şekilde de anlatmayı başarmış sayılı hikâyecilerimizin başında gelmektedir.
Ömer Seyfettin'in hikâyelerinin bir başka en önemli özelliği de Türkçe dilinin sade, anlaşılır ve kısa anlatımıyla kendinden sonra gelenlere örnek yol göstericiliğidir. Bu bilgiler ışığında Ömer Seyfettin hikâyeleri doğal Türkçe dilinin en iyi örnekleri olarak da okunmaya değer eserlerdir.
Dil Konusunda Yazılar; Ömer Seyfettin'in 1911-1919 yılları arasında, Türkçe dilinin diğer dillerden önemi üzerine çeşitli dergilerde çıkmış makalelerinden oluşmaktadır. Ömer Seyfettin bu makalelerde, 1911 yılında başlayan Yeni Lisan akımını ve Türkçe dilini diğer yabancı dillerden ayırmak gerektiğini dile getirmektedir. Yazar Türkçe dilinin halkın konuşma dili olduğunu; konuşma dili ile yazım dilinin aynı olması gerektiğini savunmaktadır. Yaşadığı dönemde kullanılan Osmanlıca'nın içerisinde halkın anlayamayacağı birçok Arapça ve Acemce kelimelerin bulunduğunu ve bunun halkı yabancılaştırdığını iddia etmektedir. Ömer Seyfettin, özellikle milli bir dilin gerekli olduğunu savunmaktadır.
Bu eser ayrıca Osmanlı'nın son dönemindeki siyasi, kültürel ve edebi hayattan da izler taşıdığından okunmaya değer bir eser olarak gözönünde tutulmalıdır...
Fethi Naci bu eserde Reşat Nuri Güntekin'in ondokuz eserini yayınlanma tarihlerine göre sıralayarak ciddi anlamda mercek altına almaktadır. Yazar bu kitabında Reşat Nuri'nin edebiyat anlayışını bilimsel bir anlayışla, incelediği eserlerden bolca yararlanarak mantıklı sonuçlara ulaşmaktadır. Reşat Nuri'nin eserlerini kronolojik sırayla irdeleyerek romancının geçirmiş olduğu değişimleri okuyucuya aktarmaktadır. Ayrıca Reşat Nuri'nin eserlerinin çok okunmasının altında yatan gerçekleri de tatmin edici açıklamalarla ispat etmeye çalışmaktadır. Reşat Nuri'nin hem roman anlatım teknikleri hem de memleket ve insanı sorunlar konusundaki gelişimini de eserlerinden ve röportajlarından örnekler yoluyla açıklamaya çalışmaktadır.
Fethi Naci'nin, edebiyat tarihimizin sayılı, başarılı ve etkili eleştirmenlerden olması ve ayrıca Reşat Nuri gibi halkımızca iyi bilinen ve sevilen birinin eserlerinin incelenmesi de bu kitabı okumak için oldukça önemli sebeplerin başında yer almaktadır...
Sönmüş Yıldızlar; Reşat Nuri Güntekin'in yirmi bir kısa hikayeden oluşan eseri. Bu eserde karşılıklı mektup ve tiyatro oyunundaki sahnelerin parantez içinde belirtilmesi tekniğinden yararlanılmaktadır. Hikayelerin içeriği, kadın-erkek ilişkileri, evlilik ve bireysel sorunlardan oluşmaktadır. Ön planda daha bireysel konular yer almaktadır. Eserin arka planında ise hem Cumhuriyet öncesi hem de Cumhuriyet sonrası Anadolu'nun genel bir görünümü hikâye edilmektedir. Reşat Nuri, toplumsal, kültürel, ekonomik ve bireysel konuları ince bir işçilikle ve kimi zaman da mizahi bir dille okuyucuya başarılı bir şekilde aktarmaktadır.
Son olarak; karşılıklı mektup ve sahneleme teknikleri ile hikâye etme konusunda da başarılı örnekler olması bakımından okunmaya değer bir eser olarak dikkate alınmalıdır.
Son Sığınak; Reşat Nuri'nin yaşamında özel bir yeri olan tiyatroya dair, yer yer özyaşam öyküsü niteliği taşıyan kısa romanı. Savaşta esir edilerek işkence görmüş Süleyman Bey adlı karakterin ağzından anlatılmaktadır.
Roman, tiyatroyu tutku derecesinde seven bir takım kişilerin biraraya gelerek Yeni Tiyatro kumpanyası kurmasıyla başlamaktadır. Romanın genel anlatımında bu kişilerin gayet zor koşullarda gerçekleşen tiyatro tutkuları oldukça etkili bir biçimde okuyucuya aktarılmaktadır. Özellikle parasal yönden zor durumda olan oyuncuların gayretleri sade bir anlatımla okuyucuyu sarmaktadır. Son Sığınak, ön planda tiyatroya gönül vermiş kişilerin yaşamlarını okuyucuya aktarırken; arka planda ise Cumhuriyet sonrası Anadolu'nun kültürel, siyasi ve ekonomik panoramasını da gözler önüne sermektedir.
Roman ayrıca Reşat Nuri'nin son romanı ve tiyatroya olan bağlılığının da bir itirafı olarak da okunmaya değer bir yapıttır...
