Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Avare
Avare
@Avare27
Sosyolog
Gaziantep
2062 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir Polis Hafiyesinin Harikulâde Maceraları, Alev Can takma adıyla, ilk olarak 1928 yılında okuyucuyla buluşan, iki polisiye öyküden oluşan eserdir. Öykülerin adları sırasıyla Üç El Tabanca ile Zifaf Odasındaki Asılı Kadın'dır. Öykülerin yazarı hakkında yeterli bilgi bulunmamaktadır. Ancak bu polisiye öyküler dönemine göre oldukça başarılı sayılmaktadır. Polisiye edebiyat kurallarını başarılı bir şekilde uygulayan bu öyküler, ayrıca merak ve gerilim unsurlarını da yerinde kullanmakla dikkati çekmektedir.
Osmanlı dönemini konu edinen bu öyküler, Osmanlı gündelik yaşantısını tanıtan bilgiler de içermektedir. Sherlock Holmes benzeri bir polis hafiyesi olarak karşımıza çıkan Raif Cenap Bey karakteri de oldukça başarılı çizilmiştir bu öykülerde.
Bir Polis Hafiyesinin Harikulâde Maceraları, polisiye edebiyatımızın ilk örnekleri olduğu halde, Avrupa polisiye edebiyatı eserleriyle yarışır nitelikte olduğundan okunmaya değer olarak görülmelidir...
Kurtuluş, Mehmet Rauf'un 1928 yılında yazmış olduğu romanıdır. Bu roman, Gazi Mustafa Kemal Atatürk'e ithaf edilmiştir. Kurtuluş, Milli Mücadele döneminin ilk yıllarının, Teğmen Nihat karakterinin ağzından anlatıldığı istiklal harbi konulu romandır. Bu romanda Milli Mücadele yıllarında İzmir, İstanbul ve Anadolu'da yaşananlar gerçekçi bir yaklaşımla anlatılmaktadır. Kurtuluş romanında, Milli Mücadele döneminde Mustafa Kemal'in ve Kuva-yi Milliye'nin düşman devletlerin askerlerine karşı büyük zorluklarla kazandıkları zaferlere; İstanbul hükümetinin Ankara hükümetine karşı çıkarmış oldukları engellere de ayrıca yer verilmektedir.
Dik Bayır, Abbas Sayar'ın 70'li yıllarda Almanya'ya göç ve çalışma sorunlarını anlattığı romanıdır. Abbas Sayar bu romanında, Beydiyar köyünde yaşanan olayları köylünün ağzından anlatmaktadır. Yazar; köylünün ve köy yaşamının özelliklerini köylülerin iç yaşantısını da katarak okuyucuya aktarmaktadır. Köylünün cahilliği ve çıkarcılığının, köy yaşamında baskın olduğunu ve sosyal yaşamı yönlendiren etkilerin başında geldiğini, bu eseriyle göstermektedir.
Almanya'ya göç olgusunun, hem gidenler hem de kalanlar üzerindeki etkisinin anlatılması açısından, Dik Bayır okunmaya değer bir eser olarak görülmelidir...
Okur Takip Önerileri
Kan Damlası, Mehmet Rauf'un 1928 yılında yazdığı ve Define adlı diğer polisiye öyküsünün devamı niteliğinde polisiye eseridir. Kan Damlası, Define öyküsünde Doktor Şakir Feyzi'nin yakalattığı haydutların intikam için işlediği cinayetler yer almaktadır. Bu öyküde Mehmet Rauf, polisiye edebiyatın önemli unsurlarından biri olan kapalı oda gizemini başarılı bir şekilde uygulamaktadır. Mehmet Rauf ayrıca polis müfettişi Hayret tipini başarılı bir şekilde işleyerek polisiye edebiyata kazandırmıştır.
Kan Damlası öyküsünde, "Katil kim?" sorusu yerine "Cinayet nasıl işlendi?" sorusu ön plandadır. Polis müfettişi Hayret'in başarılı keşif ve gözlemi sayesinde öykü sonunda sorunun cevabı bulunur ve gizem çözülür. Kan Damlası, Mehmet Rauf'un polisiye edebiyat kurallarını başarıyla işlediği eserlerinden biridir.
Define, Mehmet Rauf'un 1927 yılında kaleme aldığı polisiye öyküsüdür. Mehmet Rauf'un bu polisiye öyküyü yaşamının son yıllarında geçim sıkıntısı çekmesinden dolayı yazdığı bilinmektedir. Her ne kadar bu niyetle yazılmış olsa da öykünün polisiye öykü kurallarını sıkı sıkıya uyguladığı da gözden kaçırılmayacak bir noktadır. Mehmet Rauf, roman, öykü ve tiyatronun yanısıra polisiye alanında da başarılı bir yazarlık tecrübesi göstermektedir.
Define, Doktor Şakir Feyzi'nin kendisine emanet edilen bir sır ile miras aramaya koyulmasını anlatmaktadır. Kendi halinde, sakin ve kimseye karışmaz biri iken; define aramaya başladıktan sonra gerçek haydutlarla boğuşacak ve türlü tehlikelerle karşılaşacaktır.
Define, o yıllarda edebiyatımızda yeni başlayan bir tür olmasına rağmen Mehmet Rauf, yine de başarılı bir polisiye öyküsü yazmayı başarmıştır. Define öyküsü, polisiye edebiyatı tarihimizin seyri açısından da dikkat edilmesi ve okunması gereken eserlerden biri olarak gözönüne alınması gerekmektedir.
Yara, Mehmet Rauf'un tiyatro tekniğiyle yazdığı, yer yer dramatik unsurların yer aldığı öyküsüdür. Mehmet Rauf bu eserinde "fedakârlık" temasını işlemiştir. Ağır bir hastalığa yakalanmış genç ve şımarık bir kızın annesinin, kızına karşı yaptığı fedakarlığın, genç kız tarafından anlaşılamaması konu edinilmektedir.
Mehmet Rauf bu eserinde, karakterlerin iç dünyalarını başarılı bir şekilde yansıtmıştır. Eserde trajedi ağırlıklı olaylar öykünün genelinde ağırlığını hissettirmektedir.
El Eli Yur, El De Yüzü, Abbas Sayar'ın 1954-1957 yılları arasında Zağcıoğlu köyünün genel durumunu anlatan romanıdır. 1946 yılında Demokrat Parti'nin Yozgat'ta kurucuları arasında yer alan yazarın yaşadıklarından yola çıkılarak yazılmış romanıdır.
Romanda köylünün siyasete bakışı gerçekçi bir anlayış ve mizahi bir dille anlatılmaktadır. Köylünün, demokrasinin ne olduğu ve demokrasiden beklentileri kara mizah örneği olarak anlatılmaktadır. Yazar bu romanında, köylünün cahil olması kadar çıkarcı olmasını da eleştirmektedir.
El Eli Yur, El De Yüzü romanı, çok partili yaşamın köylü üzerindeki etkilerini gözönüne sermektedir. Köylünün kendisini yönetenler hakkındaki görüş ve düşüncelerini başarılı bir şekilde okuyucuya aktarmaktadır.
El Eli Yur, El De Yüzü, köylünün ve onu yönetenlerin ilişkilerini başarılı bir şekilde ele aldığından okunmaya değer olarak görülmelidir...
Yılkı Atı, Abbas Sayar'ın 1950'li yılların ortalarında yazıp 1970 yılında yayınlatmış olduğu ilk romanıdır. Köy edebiyatının önemli yazarlarından olan Abbas Sayar, Yılkı Atı romanında, Orta Anadolu köylüsünün yaşamını arka planda okuyucuya sunmaktadır. Yılkılık, güçten düşen atların sahipleri tarafından yem masrafı olmaması için kışın ovaya bırakılmasıdır. Köylüler kış bitiminde, eğer yılkısı hâlâ hayatta ise onu tekrar yakalayarak kendi işlerinde kullanırlar
Yılkı Atı romanı, Abbas Sayar'ın çiftçilik yaptığı yılların gözlemlerinden yola çıkılarak yazılmıştır. Romanda halk dili başarılı bir şekilde kullanılmıştır.
Bu romanda Doru at tıpkı bir insanmış gibi kişileştirilerek anlatılmaktadır. Arka planda ise Orta Anadolu köylüsünün yaşamındaki zorluklar gerçekçi bir şekilde aktarılmaktadır.
Yılkı Atı romanı, köylünün geçim derdi karşısında başvurduğu çareleri ve kendi aralarındaki ilişkileri gerçekçi bir yaklaşımla ele aldığından okunmaya değer bir eser olarak görülmelidir...
Bucaklar, Osman Şahin'in Siverek'in ünlü aşireti Bucaklar'ın tarihini anlattığı romanıdır. Osman Şahin bu romanında, gençliğinde öğretmenlik yaparken tanık olduğu olayları ve kişileri belgesel bir tarzda anlatmaktadır. Romanda yaşanan olaylar ve kişiler Adnan Bucak tarafından okuyucuya anlatılmaktadır.
Roman, Bucaklar aşiretine mensup olanlar arasında yaşanan kan davasına odaklanmaktadır. Bucaklar aşiretinin iki yüzyıl önce Diyarbakır'dan Siverek'e göç etmesini ve bu zaman dilimi içerisinde nasıl büyüyerek güçlendiği romanın genel konusudur. Romanda, akraba olan aşiret üyeleri arasında, bireysel çıkarların uyuşmaması sonucu, düşmanlığın nasıl başlayıp devam ettiği ayrıntılı olarak anlatılmaktadır.
Bucaklar romanı, toplumumuzun en önemli sorunlarından biri olan kan davasının toplumsal, kültürel, siyasi ve bireysel sebeplerini ve sonuçlarını belgesel bir açıklıkla bize sunduğundan okunmaya değer bir eser olarak görülmelidir...
Darağacı Avı, Osman Şahin'in yaşanmış olaylara dayanarak yazmış olduğu öykü kitabıdır. Bu kitapta, Toros köylerinde tanık olduğu olayları ve kişileri çarpıcı bir gerçekçilikle öykülemektedir. Hikâyelerinde yer alan insanları, hem fiziksel hem de ruhsal olarak derinlemesine ele alarak okura sunmaktadır.
Darağacı Avı; kan davası, intikam, ölüm ve korku temalarının çoğunu içinde barındıran derinlikli bir öyküdür. Bu hikayede karakterin, hem intikam hem de korku duygusuyla, öldürdüğü kan davalısının cesedini darağacında günlerce bekletmesi konu edilmektedir. Bu süre içinde karakterdeki değişimler ve yaptığının sebep ve sonuçları ustalıkla aktarılmaktadır.
Darağacı Avı, Toros insanlarının hem geçmişte hem de günümüzde yaşamış oldukları acıları çarpıcı bir gerçekçilikle aktarması bakımından okunmaya değer olarak görülmelidir...
Acenta Mirza, Osman Şahin'in özellikle sıradan insanları başarılı bir şekilde anlattığı hikâyelerinden oluşan kitabıdır. Bu hikâyelerde, Güneydoğu Anadolu bölgesinin Fırat nehri civarındaki, sıradan insanların yaşantıları ince ayrıntılarla anlatılmaktadır. Yazar, toplumun en alt tabakasındaki bu insanları derinlemesine ele almakta ve içsel dünyalarını tıpkı resmini çizmiş gibi bize göstermektedir. Acenta Mirza hikâyesinde ise günümüzde kentleşme dediğimiz olgu karşısında ağalık sisteminin nasıl yok olmakta olduğu anlatılmaktadır. Geniş topraklara sahip ağaların kentleşmeye uyarak, kentlerde yaşamayı seçmesi ve buna bağlı olarak farklı alanlarda geçimlerini sürdürmeleri anlatılmaktadır.
Hikâyede, eski geleneklerin nasıl hızla değiştiği, toplumun ve bireylerin bu değişim karşısındaki çabaları etkili bir şekilde anlatıldığından okunmaya değer olarak görülebilir.
Beyaz Lale, Ömer Seyfettin'in 1938 yılında yayınlanan hikâyesidir. Ömer Seyfettin bu hikâyede, Balkan Savaşları sonunda Balkan milletlerinden olan Bulgarların ettikleri zulümleri çarpıcı bir şekilde anlatmaktadır.
Ömer Seyfettin, Osmanlıların tarihte iyilikler yapmış olmasına karşın düşmanlarının çoğunun buna kötülükle karşılık vermiş olduğunu diğer Avrupalı milletleri örnek göstererek açıklamaktadır.
Türk kadının namus anlayışı hikâyenin özünü oluşturmaktadır. Zira bu kadınlar namuslarının kirlenmesine karşın hiç düşünmeden ölümü göze alabilecek bir anlayışa sahiptirler.
Beyaz Lale, Osmanlı'nın, özellikle Türklerin son dönemde düşmanları tarafından görmüş olduğu zulümleri ve buna karşın onurunu kaybetmeden verilen mücadelenin izlerini taşıması bakımından okunmaya değer bir eser olarak görülmelidir...
Efruz Bey, Ömer Seyfettin'in 1919 yılında yazmış olduğu kısa roman türündeki eseridir. Romanda, İkinci Meşrutiyet'in ilanından sonra yaşanan siyasi, kültürel ve toplumsal değişimler Efruz Bey adlı karakter üzerinden mizahi bir dille anlatılmaktadır. Romanda, aydın yabancılaşması ve baskın karakterlere karşı halkın zaafı mizahi bir dille eleştirilmektedir. Efruz Bey adlı, gösteriş meraklısı ve her kılığa girebilen şarlatan bir karakter üzerinden dönemin genel görünümü çizilmeye çalışılmaktadır.
Ömer Seyfettin; hürriyet, adalet ve eşitlik gibi kavramların içeriğini bilmeden kullanan sahte aydın ve şarlatanlara dikkat edilmesi gerektiğini eleştirel ve mizahi bir dille anlatmaya çalışmaktadır.
Ayrıca, sahte aydınların ve buna aldanan halkın zayıflığı da hâlâ günümüzde devam eden sorunlar olması bakımından okunmaya değer bir eser olarak görülmelidir...
Çağlayanlar, Ahmet Hikmet Müftüoğlu'nun 1911 ile 1922 yılları arasında kaleme aldığı hikâyelerinden oluşan eseridir. Çağlayanlar'da, Osmanlı'nın Birinci Dünya Harbi ve öncesi yıllarda Batılı devletlerle girdikleri savaşların etkileri fazlaca göze çarpmaktadır. Kitapta yer alan hikâyelerde, savaşlarda alınan yenilgiler ve memleketin yavaş yavaş elden gitmesi sebebiyle büyük bir karamsarlık hâkimdir. Kimi hikâyelerde ise bu karamsarlığın yerini öfke ve isyan duyguları almaktadır.
Ahmet Hikmet, hikâyelerinde ayrıca milli duyguların uyanması için uğraşmıştır. Bu hikâyelerle, duygusal yoldan milletin uyanması amaçlanmaktadır. Hikâyelerin çoğu milli duyguları uyandırabilecek bir açıklıkla yazılmıştır.
Ahmet Hikmet Müftüoğlu'nun Çağlayanlar'ı, o dönemdeki dilde sadeleşme idealini de savunduğundan ayrıca okunmaya değer bir eser olarak dikkate alınmalıdır.
Mahcupluk İmtihanı, Ömer Seyfettin'in son yıllarında yazdığı tek perdelik komedi türünde tiyatro eseridir. Eserin adı, ilk olarak yayınlandığında, "İhtiyar Olsam da" iken, ölümünden sonra "Mahcupluk İmtihanı" olarak değiştirilmiştir.
Ömer Seyfettin bu eserinde, savaş sırasında vurgunculuk yaparak zengin olmuş, elli beş yaşlarındaki karakter üzerinden toplumsal ve bireysel olarak mizahi bir eleştiri yapmaktadır. Savaş sırasında haksız bir şekilde zenginleşen kesimlerin ahlâki açıdan da ne kadar düştüklerini gözler önüne sermektedir. Eserde yer alan karakterlerin yozlaşmışlıklarını mizahi bir dille eleştirmektedir. Ayrıca eserde yer alan bu karakterlerin gerçeğe çok benzer bir şekilde işlenmiş olması da bu eserin okunmasını gerekli kılmaktadır.
