İnsan belleğinin ihanete varan unutuşu.
Ey! yanlışı emziren kör meme, Hayatın kaçınılmaz kusuru..
Kapındayız işte koskoca bir geçmişle,
Ölüler, diriler, düşenler, dövüşenler..
Nicedir boşluğunda kimsesiz rüzgârların,
Acı çığlıklar attığı cansız alanlar.
Doğrular, yanlışlar...
Bir gizli dil gibi öfkenin için için,
Derininde büyüdüğü dilsiz suskunluklar...
Kalanlar, kaybedilenler..
Ne varsa, kapındayız işte.
Tutuşturmak üzere yeniden, zamanın küllenen yüreğini...
Sun bize inancın duru pınarlarından süzülen o eski tadını düşlerin;
Ömrümüzün acemi dallarında, o bir heyecanla telaş telaş açılan,
Don vurmuş tomurcuğunu geleceğin...