Ayşe Mine
@Aysemine1
18 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir canlı sadece acıyı algılarsa, sadece acının var olduğu bir dünyada yaşaması gerekir. Biz birbirimizi sadece acıyla deneyimliyoruz, acıyı hissettiğimiz için varız; acı var olmanın ta kendisi.
Okur Takip Önerileri
Bir seylerin değişmesini istemiyorum, suç mu? Zamanın işlediği suça direnmek, değişimin akıntısına kapılmamak... Bu evde anılarımda yaşıyormuşum gibi sonsuz bir anda var olmak... Hiçbir şey kayboluyor,sadece yavaş yavaş soluyor, tozlanıyor ve dağılıyor.
Belki de hayatımın dönüm noktaları bu zamana dek olanlar değil, henüz yaşanmamış olanlardır. Zaten gerisini de durmadan ilerleyen, pireyi deveye ve tesadüfü kesinliğe dönüştüren zaman halletti. Şu an yaşadığım hayat, olası senaryolarda yalnızca biri. Tıpkı pek çok olasılıktan doğan dünyamız gibi.
Hayatta inandığım bir şey varsa, o da her şeyin sebebi olduğudur. En nadir durumlarda fark ettiğimiz, sonuçlarını kestiremesek de anlamlı olduğunu düşündüğümüz hareketlerimizin bile.
Bir zamanlar kendim için daha farklı bir hayat düşlemiş olabilirim. Başka bir hayat mümkün olabilirdi. Ben hep böyle münzevi değildim. Normal bir hayat sürme denemelerim boşa çıktı. Olabilir. Bunda kimsenin suçu yok. Sonu hüsranla bitecek yeni maceralara ve deneyimlere atılmaktansa hatıralarımla yaşamayı seviyorum. Hayatımı ben seçmedim. Her şey yeteneklerim, tesadüfi karşılaşmalar ve sonuçlar neticesinde böyle oldu.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
72 syf.
·
Puan vermedi
Her yeni gün yılların doldurduğu kuyuya yeni bir damla eklerken daha pervasız,duyarsız ve seve seve pasif biri olup çıkıyoruz.
Öfkeli miyim? Evet. Neden mi ? Çünkü Tanrı olmam - ya da sıradan bir kadın veya erkek- ya da aslında herhangi bir şey olmam mümkün değil. Ben hissettiğim, düşündüğüm ve yaptığım şeyim. Varlığımı yapabildiğim ölçüde etraflıca ifade etmek istiyorum çünkü varlığımı ancak bu şekilde canlı tutabileceğim fikrine kapıldım. Ama neysem onu ifade edeceksem,bir hayat standardına,bir sıçrama noktasına,bir tekniğe ihtiyacım var - kendi kişisel ve acınası küçük kaosumu gelişigüzel ve geçici de olsa yerli yerine koyabileyim diye.
Ne kadar hevesli olursan ol, karakterinin kaderin olduğundan ne kadar emin olursan ol, elektrik lambasının sahte neşeli parlaklığında, saatin yüksek sesli tiktaklarının eşliğinde yapayalnız odandayken ne geçmiş ne gelecek, hiçbir şeyin gerçek olmadığına dair çıplak ve acı gerçeğin farkına varmaktan kendimi alıkoyamam. Ve neticede şu anı olusturan yegâne şey olan geçmiş ya da gelecekten yoksunsan neden şimdinin boş kabuğunu kırıp canına kıymıyorsun ki?