Bizi ürküten kendi kendimizi tenkittir. En büyük düşmanım benim. En çok kendimden korkarım, korkarız değil mi?
Sayfa 165Kitabı okudu
Her gün azar azar birini öldürdüğümüz de muhakkaktır. Ve bu “biri” en sevdiğiniz insandır.
Sayfa 121Kitabı okudu
Ah bu sersem doktorlar! Siz binlerce zıt his içinde paramparça olursunuz, içinizde binlerce hüviyet peyda olur, dilim dilim ayrıldığınızı hissedersiniz, bir an içinde belirip kaybolan her duygunuz için büyük ciltler yazılabilir, her nefes alışınızda binlerce muamma içinizde doğar ve kaybolur, halletmek için çırpınırsınız, parçalanırsınız, fakat sersem doktor, bütün bu muammaları bir kelime ile halleder isterse.
Sayfa 119Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan, çektiği ızdırap nispetinde zevk duyar: Ne kadar acıkırsa yemekten, ne kadar yorulursa dinlenmekten, ne kadar ararsa bulmaktan o derece zevk alır.
Sayfa 49Kitabı okudu
Hangi anımın içinde varım ben?
Sayfa 373Kitabı okudu
Kendi kendimden nefretimin çerçevelediği ve çirkinleştirdiği bir dünyada yalnızım.
Sayfa 373Kitabı okudu
Bazen insan yok olduğu zaman mı var olur?
Sayfa 372Kitabı okudu
Vazgeçmek bazen sahip olduğumuz şeylerin en iyisidir.
Sayfa 307Kitabı okudu
İnsan, tek kişi olarak doğup çok kişi olarak ölüyor.
Sayfa 302Kitabı okudu
Bazı sorunlar çözmeye çalışınca değil de, üzerine düşünüp dertlenmekten vazgeçince kendiliğinden çözülüyor gibiydi. Bir problem çözme tekniği olarak, oluruna bırakmak.
Sayfa 262Kitabı okudu
Yadırgadığın her şeyi yaşayabilir, yargıladığın herkese dönüşebilirdin.
Sayfa 256Kitabı okudu
Sahip olduklarının kıymetini bil. Ama yeri geldiğinde vazgeçmekten de korkma.
Sayfa 215Kitabı okudu
Ama bir beklediğiniz varsa genellikle gelmez. Beklemek çünkü, bir olmazı oldurmayı umanların safdilliğidir. Gelecekler zaten kalbinizi yormadan gelir. Bekletmek, gelmeyeceklerin işidir. Bu yüzden en çok gelmeyecek olanlar beklenir.
Sayfa 136Kitabı okudu
Mutsuzluk, dünyaya yenecek bir şey olarak gelse, kuşkusuz aşure olurdu. O kadar çok bileşeni var ki…
Sayfa 122Kitabı okudu
Peki ben, böyle sağlamcı ve hesapçı olmayı ne zaman, nereden öğrenmiştim? Neden ille de uzun yolculuklara çıkmak, daha en başından yolun sonunu planlamak, bütün adımlarımı ölçüp biçerek atmak zorundaydım? Hatıralardan başka hiçbir şey kalmasa sonraya, her şey sadece şimdi ve burada yaşansa, ne olurdu? Neden anlık mutluluklara teslim olmaktan korkmalıydım?
Sayfa 121Kitabı okudu