Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Azada Mammadzada
Azada Mammadzada
@AzadaMammadzada
Well, when I started to read this book, I could not imagine that I would love it that way. In the very first chapters, it was really hard for me to understand the life and values of this aboriginal tribe. However, going through the journey the author went through, I started to get the real essence of the value that the person may give to herself, others and nature surrounding them. Even I also wished to be in the place of the author and go through that path to learn the essence of my existence and the skills that I am given by the Supreme Creator.
Moreover, I admired the approach of the members of this tribe to unity, love, health, value, etc.
In conclusion, despite of many critics claiming that it is a fake novel, the author has lied about the tribe and the walk that they have been together, I consider this novel as a good expression of Marlo Morgan’s creativity and the message she wanted to convey to the world.
Tək kəlmə ilə - möhtəşəm!
Son dəfə bir kitabı gözyaşlarıyla bitirdiyim aylar əvvəl "Kürk mantolu Madonna" əsərini bitirdiyim zaman olmuşdu. İndi isə bu roman məni gözlədiyimdən daha çox təsirləndirdi...
Kitabda tarixlə müasir dövrdə baş verən hadisələrin ustalıqla yazılmasını, Claire'in mükəmməl araşdırmacılığını tarixi və tarixdə baş verən sirli hadisələri öyrənməyi sevdiyim üçün çox bəyəndim.
Dərin, əbədi və əsl sevginin də əks olunması bu romanı mənim üçün daha da möhtəşəm etdi. Charles və Vera, Ethan və Claire'in bir-birinə olan sevgisinin əks olunduğu səhifələri üzündə böyük bir gülümsəmə olmadan oxumaq imkansızdır.
Əsas diqqət çəkən mövzu isə mənə görə dünyanın ədalətsizliyi və insanların düşüncəsizliyi üzündən paramparça olmuş həyatlardır. Cəmiyyətdəki bərabərsizliyin insanlarını həyatını çətinləşdirdiyinin və hətta məhv etdiyinin çox açıq bir şəkildə öz əksini tapdığı əsərlərdən biridir. Bir hissədə Claire'in də dediyi kimi: "Bu dünyanın neyi vardı böyle? Kensington gibi bir soyadının sizi özel biri yapıyorken, Ray gibi bir soyadının sizi önemsiz, unutulabilir kıldığı bir dünya mıydı bu?"
"Sən gəlməz oldun" - Azərbaycan bəstəkarı Ələkbər Tağıyevin, şairə Mədinə Gülgünün sözlərinə bəstələdiyi mahnıdır. Mahnını vaxtı ilə Zeynəb Xanlarova, Məmmədbağır Bağırzadə, Faiq Ağayev və s. ifa ediblər.
Romanda bəyənmədiyim və hətta anlamadığım tək şey mahnımızın prokuror tərəfindən telefon zəngi edilməsinə olan yanaşmadır. Fikrimcə, digər xalqların mədəniyyəti, incəsənəti heç bir əsərdə aşağılanmamalıdır. Bəlkə də, mən düzgün başa düşməmişəm yazarın ima'sını. Amma istənilən halda bu hissəni bəyənmədim:)
Lakin yazılış üslubu, axıcılığı, sonluğun bu cür maraqlı olması çox bəyəndiyim cəhətlərdən oldu.
Okur Takip Önerileri
Yenə də qadın həyatı, taleyi, sağlamlığı...Oxuduqca düşünürdüm, bir insan bu qədər ağrıya, əzaba necə dözə bilər axı? Və yaxud hansı insan razı olar ki, başqa bir insanın başına bu müsibətləri gətirsinlər? Nəyə görə? Sırf hər hansısa axmaq bir adətə görə? Bəzi adətlər var ki, onlar həqiqətən də ənənəyə çevrilməyə layiqdir, hansı ki özündə müəyyən insani dəyərləri, prinsipləri daşıyır. Lakin bəzi adətlər isə məhz keçmişdəki cahilliyin nəticəsidir və onlar ənənəyə çevrilməməlidir. Varis haqqında isə onu deyə bilərəm ki, bu qadının əzmi və mübarizəsi qürur duyulasıdır. Ailə dəyərləri, sahib olduğun xırda şeylərə görə xoşbəxt olmaq və s. kimi anlayışlar isə bütün roman boyu Varisin həyatı vasitəsilə çatdırılır.
Corc Oruell qələmindən növbəti əsər - Heyvanıstan. İnsan adlı varlığın onları istismar etməsinə son qoymaq, öz istehsal etdikləri məhsullardan azad şəkildə, bərabər istifadə etmək, daha firavan və bərabər yaşamaq üçün heyvanlar fermada üsyan edir, sahibləri Consu qovurlar. Bütün hadisələr də bundan sonra başlayır. Əvvəlcə ali ideallar uğrunda
Rus klassik ədəbiyyatından oxuduğum növbəti əsər İvan Turgenevin "Atalar və oğullar" əsəridir. Ümumiyyətlə, mənə elə gəlir ki, 19-cu əsrdə yazılmış digər rus ədəbiyyat nümunələri kimi, burada da insanlar zəif, xəstə, yaşlı, həyat isə solğun və maraqsızdır. Əsərdə əsas ideya yenicə pöhrələnən, həyata fərqli gözlərlə baxan gənc nəsil və artıq yaşını haqlamış yaşlı nəsil arasında olan münasibətdir. Bu problem əslində günümüzdə də mövcuddur. Bəzən təhsilli uşaq təhsilsiz valideyninə nəyi isə izah etmək istəyəndə və yaxud hər hansısa məsələyə fərqli mövqedən münasibət bildirəndə valideynləri övladlarının onları öz səviyyəsində görmədiyi, onu geridəqalmış hesab etdikləri fikrinə düşüb məyus olurlar. Bəlkə də, belə düşünüən övladlar da var, amma məncə bu belə deyil. Bu münasibət bəzən çox qırıcı olur. Əsərin əsas qəhrəmanı hər şeyi inkar etməyi həyat idealına çevirən Bazarov hər nə qədər çox vaxt əksər məsələlərdə (məsələn, insanların bərabər olmasını arzulamasında, insanları təbəqələrə ayırmamaqda, mövhumatlığı inkar etməkdə) haqlı olsa da, düşünürəm ki, böyüklərə, xüsusən də onu çox sevən, böyüdüb boya-başa çatdıran valideynlərinə qarşı çox amansızdır və sərtdir. Bundan başqa onun inkar etdiyi bəzi mənəvi məsələlərlə də razılaşmıram. Lakin sonda cavan yaşında həyata əbədilik olaraq gözlərini yumması, mübarizəsinin yarımçıq kəsilməsi insana çox təsir edir və kədərləndirir.
1984. Bəlkə də, yazıçı bu əsəri yazanda yazdıqlarının bu və ya digər formada bu tarixdə həyata keçəcəyini düşünürdü.
Kitabın ilk səhifələri mənə tarix kitablarında oxuduğum SSRİ dövrünü xatırladırdı, xüsusilə də "böyük qardaş", təqib etmələr, işgəncə vermələr, uşaqların partiya şərəfini qorumaq üçün valideynlərini belə satmaları və s.
Xalid Hüseyninin oxuduğum ikinci əsəri olan "Min möhtəşəm günəş" elə birinci kimi - "Çərpələng uçuran" - məni çox təsirləndirdi. Eyni dövrlər ərzində eyni bir ölkədə baş verənləri bu iki əsər nisbətən fərqli mövqelərdən nümayiş etdirir. Min möhtəşəm günəş'də yazıçı müharibənin ən şiddətli, ən ağır məqamlarını oxucunun gözü
Bu əsər haqqında çox şey demək olar. Hər şeydən əvvəl çox təsirli bir əsərdir, 19-cu əsrdə Amerikada hökm sürən quldarlıq quruluşu, zəncilərə edilən zülmlər, qul alverçilərinin və bəzi plantasiyaçıların vicdansızlığı, daşqəlbliliyi; ananı övladından, övladı anadan, əri arvadından, uşaqlarından zorla ayırıb sanki cansız bir əşya kimi auksiona çıxarıb satmaqları, istəklərinə əməl olunması üçün ölənəcən döyüb-alçaltmaları və daha nələr, nələr öz qabarıqlığı ilə bu kitabda diqqəti cəlb edir və insan qəlbinin kədərli simlərinə toxunmaya bilmir. Bundan başqa xeyirxah plantasiyaçılar da öz nəcib əməlləri ilə oxucuların qəlbini fərəhləndirir, dövrün problemlərini açıq-aşkar görür və düzəltmək hissi ilə alışıb yanırdılar. (Şelbilər, Sen-Kler və onun gözəl, ağıllı, öz yaşıdlarından kəskin fərqlənən qızı, Yeva, o ilahi mələk) Lakin bütöv əsərin ideyası təkcə zəncilərə edilən zülmlər, əzablar deyil, həqiqi bir inam və sədaqətdir, Allahın varlığına, onun qəlbləri ümidsizlikdən sönmək üzrə olanlara, aldığı fiziki və mənəvi yaralardan qovrulanlara bir məlhəm olduğuna, məzlumların sonda əbədi cənnətə, ölməzliyə, azadlığa qovuşmağına inamdır...O inam ki, Corcla Elizanı birləşdirdi və azadlığa qovuşdurdu...O inam ki, Yevanın balaca ürəyini ilahi eşqlə doldurdu və onu Allahın dərgahına apardı...O inam ki, çəkdiyi əziyyətlərə, gördüyü zülmlərə baxmayaraq Tomu heç vaxt yolundan dönməyə, Allahdan üz çevirməyə, inamından döndərə, sədaqətindən məhrum edə bilmədi... Bəli, inam onların hər birini fərqli şəkildə azadlığa qovuşdurdu.
