Yüzümde pırıl pırıl sevinç gördüğün gün,
Nice konakları yıkılmıştır gönlümün.
Dalgıçsan dal gözlerimin denizine, bak:
Dibinde mahzun bir denizkızı görürsün.
Sayfa 90
Beni özene bezene yaratan kim? Sen!
Ne yapacağımı da yazmışsın önceden.
Demek günah işleten de sensin bana:
Öyleyse nedir o cennet cehennem?
Sayfa 11
İyi ya da kötü herhangi bir düşüncenin, ancak biri onu uygulamaya koymaya kalktığında var olabileceğini gerçeğini göz ardı ederlerdi.
Sayfa 157 - Can yayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"İçindeki sen, başkalarının biçimlendirmediği sen."
Sayfa 112 - Can yayınlarıKitabı okudu
Bir şey, sona ermek için başlamıştır...
Bahar SOYSAL tekrar paylaştı.
"Neden anne
hiçbir şey beklendiği gibi olmadı?
Neden? Neden çürüyüp gider insan,
sessizce acıyla ihtiras arasında parçalanarak?
Ben neden hayatımı sürgündeymiş gibi
geçirdim?
Kendi dilim varken hâlâ kayıp kelimeleri
bulabilecek ya da sessizliğin içinden
unutulmuş kelimeleri çıkarabilecekken.
Neden sadece ve sadece kendi ayak seslerimi
duydum evin içinde?
Neden? Söyle bana anne, insan neden bilmez
nasıl seveceğini?...
Bahar SOYSAL tekrar paylaştı.
Fakat konuştukları dil,diğer kırlangıçların diliydi ve bu dilde,söylemek istedikleri şeyleri söylemekten utanıyorlardı.Bu dil,onların içindeki şeylere uygun değildi.
Sayfa 40 - yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
Bahar SOYSAL tekrar paylaştı.
Bütün dünya korkunç anılarla dolu; nereye baksam, onun yaşamış olduğunu ve benim onu yitirdiğimi görüyorum!
Sayfa 388 - can yayınlarıKitabı okudu
Bahar SOYSAL tekrar paylaştı.
Herşey bitmişti artık...
Hiçbirimizin yüzünde gülmek takati kalmamıştı.
Bahar SOYSAL tekrar paylaştı.
Bir insan yeni doğduğunda, zayıf ve esnektir.
Öldüğü zamansa, kaskatı ve duygusuzdur.
Bir ağaç büyürken körpe ve yumuşaktır.
Ama kuru ve sert hale geldiğinde,
ölüp gider.
Sertlik ve güç, ölümün arkadaşlarıdır.
Esneklik ve zayıflık, varoluşun tazeliğinin ifadeleridir.
Kendini sertleştiren hiçbir şey kazanmayı başaramaz.