Sen gerçek misin? Yoksa bir zamanlar yaşadığım bir hayal misin? Yoksa ikisi de değil misin? Belki de ben ıssız bir adaya düşmüş zavallı bir ruh gibi karaya çıkacak ilk canlıyı beklerken belki seninle karşılaştım.
Yaktın ey âteş-zeni ârâm yanmış gönlümü
Nev-heves kıldın şu kendimden uzanmış gönlümü
Ey huzur ve rahat yakıcı güzel, yanmış gönlümü yaktın.
Şu uzanmış gönlümü yeni heveslenir kıldın.
Çünkü dua olağanüstüydü. Korkuyu büyük bir vaatle uyuşturur, ruhun ürküntüsüne toplu dualarla uyku verir, yürekteki ağırlığı kendi kendine mırıldanan kanatlarla yukarıya, Tanrıya çıkarırdı; bu yüzden zor zamanlarda dua etmek iyiydi...
"Ben göremiyorum, sense her şeyi biliyorsun. Yine de hayatımı boşa yaşamış olmayacağım.
Çünkü yeniden buluşacağımızı biliyorum.
İlahi bir ebediyette." Oscar Wilde