Büyük zihinlerin, derinlikli ve akılcı düşünürlerin varolduğunu biliyordu. Kanıtı, okuduğu kitaplardı; onu Morse standardının üstüne taşıyan kitaplar...
İlk ibranilerin Havva'nın Adem'in kaburgasından yaratıldığına inanmasının, İngiliz rahibinin evrimle acımasızca dalga geçerek o anlık alkış toplayıp, tarih sayfasında kötü bir iz bırakmasının sorumlusu, hep aynı düşünce biçimiydi..
Cennetteki azizler ancak güzel ve temiz olabilirlerdi elbette.
Onları övmeye gerek yoktu.
Ama ya çamur içindeki azizler?
Bitmek bilmez harikalar onlardaydı işte. Hayatı yaşanmaya değer kılan şey buradaydı: Düşkünlüğün lağım çukurundan yükselen büyük ahlaki değerleri görmek; üzerinde çamur damlayan gözle ayağa kalkıp, uzaklardaki solgun güzelliğe bakmak; zayıflık, güçsüzlük, kokuşmuşluk ve hoyratlığın içinden kuvvettin, hakikatin ve yüce ruhsal ihsanların doğması...