Konu ne olursa olsun asla insanları yargılamayın. Kime göre, neye göre doğru ya da yanlış? İlahi sistemde öğrendiğim odur ki; kimseyi yargılamak, kınamak, eleştirmek haddiniz değil, her ruh kendi sözleşmesini, kendi tekamülünü yaşar...
Az önce şöyle bir cümle okudum yutkunamadım: "Yanılmış olmanın acısını anlamıyorlar. Umulmadık bir anda yanılmış olmanın acısını. Bundaki dayanılmazlığı"
Psikiyatrist Viktor E. Frankl muazzam bir tespitte bulunuyor: "Ruhsal sıkıntıların kaynağında anlamsız insanlarla anlamlı ilişkiler yaşama isteği ve çabası yatar."
Charles Bukowski bir yazısında şöyle diyor; "Gerçekten verecek sevgim hâlâ var ama bunu hak edecek kimsem yok." Ne eksik ne fazla tam da bu noktadayım.
Lila Şemsiye
İlkokul 5. Sınıftayken babamdan bana bir şemsiye almasını istemiştim. Köyde yaşıyorduk, öyle ha deyince alınamıyordu. Babam her şehre gittiğinde 'baba şemsiyemi unutma' derdim. Ve her seferinde eli boş gelip 'unuttum' derdi. Bigün yine şehre gitti 'baba şemsiyemi unutma' diyecektim ki babam benden önce