Şair, sevmedi seni o esmer çiçek Bu sevdada konuşacak şimdi ne kaldı? O Havva ki, Adem'i kaburga kemiğinden Bir kez olsun yaratmadı.
Şair, sevmedi seni o esmer çiçek Bedeni bir taş gibi gömülse de sularına Boğuldu bütün denizlerinde, bunaldı Ve birdenbire çekip gitti sonra. Şair, sevmedi seni o esmer çiçek O aykırı düşlerin, soruların gelini Yitirdi rengini, yadsıdı anlamını artık Hep kendine bakan bir ayna gibi...