Onlar ki, hepsi
Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
Ah güzel Ahmet Abim benim
Gördün mü bak
Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
Ve dağılmış pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli değil
Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kısa
İşte o kadar.
Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar
Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
Mendilimde kan sesleri.
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık…
Ve zehir-zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık… Ahmed Arif
Tolstoy’un usta kaleminden çıkmış; okudukça hayatı, değerleri, hatırlatan ve içindeki bir kaç farklı hikayeyle okuyucusuna Yaşamın aslında ne olup olmadığını düşündüren harika bir kitap.
İnsana ne kadar toprak lazım, İnsan ne ile yaşar başlıklı hikayeler en beğendiğim ve tekrar tekrar okumuş olduğum kısa hikayeler. Bugüne kadar bu kitapla tanışmadıysanız kendinize bir iyilik yapıp karantina günlerinde ruhunuza bir tatlı dokunuş yapın derim. Sevgiler...
Sahi İnsan ne İle Yaşar?? Sizin fikriniz varsa yorum bırakabilirsiniz...
İnsan Neyle Yaşar?Lev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2019190,6bin okunma