"Tolstoy'un şaheserlerinden biri olan, ölüm ve insan arasındaki ilişkiyi ele alan bu eser, bir sulh yargıcı olan ve hayatı 'olması gerektiği gibi' yaşamaya çalışan İvan İlyiç'in, geçirdiği hastalığının kendisini ölüme götürmesiyle birlikte, insanların gözünde yükselirken aslında hayatın da kendisinden o kadar uzaklaştığını fark ederek ölüm ve hayatı sorgulayışını ele almaktadır. Sade olmasına karşın ölüm kavramını çarpıcı bir derinlikle işleyen bu eser bütün bu özellikleriyle dünya edebiyatında önemli bir yere sahiptir."
İvan İlyiç; kimimizin annesi, babası, nenesi veya dedesi olabilir. Ben, İvan İlyiç'i kanserden kaybettiğimiz dedeme benzettim. O da hasta idi. İvan İlyiç'e göre farklı hastalığı olsa da her gün kötüye giden en son günlerce inleyerek vefat etmesine sebep olan bir hastalıktı. İvan İlyiç'in ölüm zamanlarına yakın herkese kapalı olup ölümü ve yaşamı sorgulatması beni de sorgulattırdı. "Acaba benim dedemin son zamanları da böyle mi olmuştur?" diye. Neyse. Tek solukta okunabilecek, ölümü içinizde hissettiren bir kitap.
