Kitabın daha yarısındayken dayanamayıp filmini izledim. Filmde Gatsby tam ne yapmış da zengin olmuş bir türlü anlayamamıştım şükür kitapta kısmen de olsa açıklamış. Daisy'nin kocasının ırkçılığı bu kadar doğal bi şekilde göstermesi çok şaşırtıcı ıyk. Önce hep Gatsb Daisy'ye kavuşur ama kafasında çok büyüttüğünden gerçek Daisy tatmin etmez, hayal kırıklığına uğrar Daisy'yi üzer falan diye beklemiştim ama bu sefer mide bulandıran Daisy oldu. Döneme has bi umursuzluk mu anlamadım ama evli olmanın bu kadar etkisiz bir şey olması da şaşırtıcı Nick Tom'u görünce tepki gösterir diye beklemiştim ama gayet normal karşıladı. Olaylar o kadar nerede başladı nerede bitti anlamadım ki biraz sarhoş gibi hissettim çabucak bitti, müthişş akıcıydı. Bu kitabı her duyduğumda hatırlayacağım ilk şey Gatsb'nin duyguları. O kadar güzeldi ki tavrı, düşünceleri kaynağının bi insan olmasını beklenemez gibi. Aman çok romantik falan demeyeceğim ama varlığımın amaçsızlığı, dünyanın ne kadar iğrenç bir yer olduğu, herkesin bencil olduğu, anlaşılmanın da anlamanın da sadece hayal olabileceği, herkesin sadece kendi payını hesapladığı, yalnız gebereceğim, her şeyin yapmacık olduğu gibi düşüncelerimde kaybolduğumda "ama Gatsby gerçekten sevmişti" diyip karanlık atmosferime anlık da olsa parlak havaifişekler yansıtabilyorum. Bu benim için çok büyük bir şey. Ucunu bucağını hesaplıyorum ama onun duygularında bencil, aldatıcı bir yön bulamıyorum. Çok güzel.
Demeye gerek yok ama kitap filmden güzeldii:)
