Sabitlenmiş gönderi
Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yangelmişim diz boyu sulara
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle dövüşemem
Benim bir gizli bildiğim var.
Turgut Uyar
Kim sonsuza kadar yaşamak ister? Şunu bilmek ne kadar sıkıcı ve yavan olurdu: Bugün neler olduğunun hiç önemi yok, bu ay, bu yıl: Daha sonsuz gün, ay ve yıl var. Sayılamayacak kadar çok, kelimenin tam anlamıyla. Böyle olsaydı eğer, başka bir şeyin anlamı kalır mıydı? Artık zamanı hesap etmemize gerek kalmazdı, hiçbir şeyi kaçırmazdık, acele etmemizin anlamı olmazdı. Bir şeyi bugün ya da yarın yapmamız fark etmezdi, hiç fark etmezdi. Kaçırdığımız milyonlarca şeyin ebedîlik karşısında hiçbir değeri kalmazdı, bir şeyin arkasından üzülmenin de anlamı olmazdı, çünkü onu telafi etmek için hep zaman kalırdı.
Sayfa 165
Birbirimizin karşısında duyduğumuz yabancılığın sağladığı korumaya minnettar mı olmalıyız? Ve onun mümkün kıldığı özgürlüğe? İşaret edilen bedenin temsil ettiği çifte engel tarafından korunmadan karşı karşıya dursaydık ne olurdu? Aramızda bizi ayıran ve çarpıtan bir şey bulunmadan adeta birbirimizin içine dalsaydık?
Sayfa 81
Okur Takip Önerileri
…sanki şimdi çabalayarak, acılı geçmişi hakikiliğinden sıyırabilir ve yerine daha iyi, daha özgür bir geçmiş koyabilirmişim gibi.
Sayfa 78
“Zor kullan bakalım, kendine zor kullan, şiddet uygula ruhum; ama daha sonra kendini saymaya, saygı göstermeye zaman bulamayacaksın. Çünkü insanın bir tane hayatı vardır, bir tek hayatı. Ama senin için bu hayat neredeyse bitmiştir, o hayatı yaşarken kendine hiç dikkat etmedin, başkalarının mutluluğunu kendi mutluluğun saydın… oysa kendi ruhlarındaki hareketleri dikkatle izlemeyenler mutlaka mutsuz olurlar.”
Sayfa 34
208 syf.
·
Puan vermedi
Bizler, bizi hedef odaklı olmaya yönlendiren bir dönemde yaşıyoruz. Sürece önem vermek çoğumuza yabancı. Çoğumuz daha çok sonuç odaklıyız, daha fazla kazanmaya odaklıyız. Bize yapılacaklar listemizdeki maddeleri tamamlarsak daha iyi bir hayatımız olacağı öğretiliyor.
Sayfa 193Kitabı okudu
Burada konu insanların, hatta toplumun genelinin sizin yaşam biçiminize dair düşündükleri değil. Asıl konu, size neyin hayat verdiği. Ve sizin bunlar doğrultusunda yaşayıp yaşamadığınız.
Sayfa 189Kitabı okudu
“Eğer izin verirseniz insanlar da bir günbatımı kadar harika olabilir. Ben güneşin batışını izlerken kendi kendime ‘Şu sağ köşedeki turunculuğu azaltalım.’ demiyorum. Gözlerimin önüne serilişini hayranlıkla izlemekle yetiniyorum.”
Sayfa 184Kitabı okudu
Tıpkı çaresiz yanımızın korktuğu gibi zihnimizin içindeki eleştirel ses de korkuyor. Bizim hata yapmamızdan, başarısız olmamızdan, acı çekmemizden korkuyor. O yüzden de cezamızı çekelim istiyor ki bir daha aynı hatayı yapmayalım. Öyle korkalım ki bir dahaki sefere daha temkinli davranalım da aynı acıları yaşamayalım. Tüm kusurlarımızı, tüm eksikliklerimizi, hatalarımızı herkesten önce o bulsun ki başkaları bizim canımızı acıtamasın.
Sayfa 174Kitabı okudu
Sahi, insan nasıl olur da esirger kendinden şefkati?
…nerede olurlarsa olsunlar geçmişin bir yalan olduğunu, anıların dönüşü bulunmadığını, geçip giden hiçbir baharın yeniden ele geçirilemeyeceğini, aşkların en çılgınca ve en vazgeçilmez olanının ömrün sonundaki bir anlık gerçek olduğunu akıllarından çıkarmamalarını öğütlemeye başladı.
Sayfa 445Kitabı okudu
Kendimizle ilgili tutunduğumuz her genelleme davranış repertuvarımızı daraltır. Nokta koymakta aceleci davranmasak bu kadar, kendimizle ilgili cümleleri kısa tutmasak, olduğumuz veya olabileceğimiz kişiye olan bakış açımızı genişletsek, olasılıklara yer açsak nasıl olur?
Sayfa 86Kitabı okudu
İnsan, gerekli olduğu düşüncesinin verdiği zevk uğruna fedakarlıklarda bulunur ve bunu herkes bilsin ister. Oysa fedakarlık sadece Tanrı tarafından bilinen ve yalnız onun tarafından takdir edilendir.
Sayfa 19
