Izdırabın kökeni, başlangıcı istemektir ya da daha fazlasını ulaşma çabasıdır.
Bu karanlık koridorun sonunda bizi bekleyen tek duygu ise korkudur. Mutsuz kalan insan ızdırap çeker ve iç dünyasına korkuları taşır.
İnsanı hiçbir şey sonsuz mutluluğa götürmez. Tüm çabaların sonunda, elde avuçta kalan hüsranlardır. Arzular katlandıkça, acı hayatın rengini griye boyar.
Kadınlar nasıl oluyor da kollarınızın arasındayken bile sizden uzaklaşabiliyor, yok olabiliyor ve geride bir dağın yüzü gibi ulaşılmaz bir beden kalabiliyor
Neden "kadınların saçtan tacını" çok beğeniriz de bir çinlinin saç örgüsünü beğenmeyiz mesela, anlaşılır değil. Sanırım uzun saçın kadınlara "ait olduğuna" inandırıldığımızdan bunların hepsi.