Ergenlik yaşlarıma dönüp, "Başkası ne der ?" diye düşünerek hareket eden hâlimden kurtulup, " Ben ne derim?" diyen cesur bi delikanlı olmak isterdim. Üniversiteyi daha kendim olarak okumak isterdim . O sıralar bir eziklik duygusu içerisindeydim ama bu duygunun anlamını pek bilmiyordum. Nereden geldiğini de. Bu hâlimden sıyrılarak yaşamak isterdim ki, orada bir "düşünür Doğan" olduğunu daha erken anlayabileyim.