Çok keyifli bir kitap okudum arkadaşlar! 14-15 yaşlarında, kendisini kesen bir ergenin bir psikiyatri kliniğindeki dönüşümü anlatılıyor kitapta. Söylemek istediğim birkaç şey var.
Yazar kitap için 3 sene araştırma yapmış. Bunu Goodreads'teki yorumlardan öğrendim. Kendisi de bu sorunla mücadele etmiş / eden insanlar kitabı eksik bulmuş ve derinlikten uzak olmakla suçlamış. Katılmıyorum. Ve sebeplerim var.
Öncelikle kitabın hitap ettiği yaş grubu. Ergenlik dönemi hepimizin hassas, kırılgan, öfkeli ve karmaşık hissettiği bir dönem oluyor. Bu yaş grubuna hitap eden kitaplarda özellikle bu tür davranışlara özendirici olmaktan kaçınmak gerektiğine inanıyorum. Ve neyin özenilesi bulunacağını da çok kestiremeyebiliyoruz.
İkincisi, kendine zarar verme davranışı insanlık tarihi boyunca çeşitli kültürlerde çok farklı yorumlanabilen ve biricik bir eylem. Bu kurguda yazar, karakterin davranışını aile ilgisizliği ve erkek kardeşinin hastalığı konusunda duyduğu suçluluk üzerinden temellendirmiş. Bence bu da gayet kabul edilebilir ve olası.
Son olarak klinikteki insanların birbirleri ile olan ilişkileri, üzünde çok durulmamasına rağmen iyi yansıtılmış. Kişilerin birbirleri ile kurduğu duygudaşlığın es geçilmemesi ve kişilerden birinin yaşadığı herhangi bir düşüşün veya yükselişin grubu bütünüyle ekiliyor oluşu atlanmamış ve bu detayı da sevdim.
Genel olarak anlatmak istediğini anlatan, akıcı bir genç yetişkin kitabı olduğunu düşünüyorum.
Kurtarma Mesafesi . hiç zaman kaybetmeden okunsun, okunsun lütfen!
normalsozluk.com/entry/2070399
Mine Söğüt . Oysa ben sana neler adamıştım, hisli şarkılar kırık ezgiler...
