“Hadi bakalım Ayşegül Hanım, hayırlı olsun. Çok istiyordun boşanmayı, al boşanıyorsun işte. Şimdi ne yapmayı düşünüyorsun peki? Bütün evleri bedava, işyerlerini de kucak açmış kocaman maaşlarla seni mi bekliyor sanıyordun? Nafaka almak zorundasın çocuğunla beraber yaşamak istiyorsan. Deniz’in düzeni bozulmamalı.”
Boşanma...
Bir yıkım ve trajedi mi?
Yoksa çocuk oyuncağı bir sıradan olay mı?
Bu ak-kara salıncağının ötesinde, boşanma gerçekten nasıl yaşanıyor gündelik hayatta? Bir tarafta boşanıyor olmanın psikolojisini yeniden, yeniden inşa etmenin bezdirici duygusal mesaisi; bir tarafta “yeni” bir hayata başlama itkisi. Bir tarafta evliliğin çıkıp gitmek bilmeyen yaşanmışlığı; bir tarafta onun “eskiliği”, geride kalmışlığı...
“Ayşegül”, hayvanat bahçesine gitti, okullar bitirdi, evlendi... şimdi de boşanıyor!
Boşanma...
Bir yıkım ve trajedi mi?
Yoksa çocuk oyuncağı bir sıradan olay mı?
Bu ak-kara salıncağının ötesinde, boşanma gerçekten nasıl yaşanıyor gündelik hayatta? Bir tarafta boşanıyor olmanın psikolojisini yeniden, yeniden inşa etmenin bezdirici duygusal mesaisi; bir tarafta “yeni” bir hayata başlama itkisi. Bir tarafta evliliğin çıkıp gitmek bilmeyen yaşanmışlığı; bir tarafta onun “eskiliği”, geride kalmışlığı...
“Ayşegül”, hayvanat bahçesine gitti, okullar bitirdi, evlendi... şimdi de boşanıyor!
-
Baskı Tarihi:Ağustos 2004
-
Sayfa Sayısı:182
-
ISBN:9789750502484
-
Yayınevi:İletişim Yayınları
-
Kitabın Türü:
Burası çok ıssız
Kitaptan 6 Alıntı
Birisinin benim yerime düşünüp karar vermesine öyle ihtiyacım var ki.
Ayşegül Boşanıyor, Arzu Çur (Sayfa 168 - İletişim Yayınları)
Ben şizofren miyim yoksa herkeste var mı böyle kendisiyle konuşan taraf? Öyle çok didişiyorum ki kendimle başkasıyla kapışmaya halim kalmıyor.
İstediğim kitabı alacağım, istemediğim kıyafetleri değil.
Zaman bana hiç uymuyor. İçine sığamadığım bir şey zaman. Hep dar geliyor. Az geliyor.
Keşke.. keşke... keşke...! Anneliğin yüzde doksanı vicdan azabı!
Ah Abidin, mutluluğun resmi denildiğinde sıcak bir yatak çizmeliymişsin.
