Gelmiş geçmis en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardi hem hiçbir şeyimiz yoktu.
Halbuki başqasının sevinci insanı çox nadir hallarda eyni dərəcədə sevindirə bilər, əksərən, hər bir insan başqasının sevincinə biganə qalır, bəzən hətta qısqanır, ya həsəd çəkir bu özgə sevincinə.
Əlvida, sağ ol, hələlik. Vida sözlərinin heç bir fərqi yoxdur. Hələlik deyib ömürlük ayrılmaq olar. Əlvida deyib üç gündən, üç saatdan, on beş dəqiqədən sonra yenidən görüşmək olar.
Xoşbəxtlik, ya bədbəxtlik insanın öz içindədir, onları yük kimi özünlə daşıyırsan belədən-belə, hara gedirsən get, lap dünyanın o başına; bu etibarlı yükdür - hara gedirsən get - nə itəcək, nə batacaq, nə azalacaq, nə artacaq..