Bir şeyler yapıyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik hissi var..
Eğer ölüm her şeyden kurtulmak olsaydı bu kötüler için bir hediye olurdu, onlar öldükleri zaman ruhlarıyla birlikte bedenlerinden ve kötülüklerinden de kurtulmuş olurlardı. Şimdi ruhun ölümsüz olduğu açıkça ortadayken kötülüklerden kurtulmanın olabildiğince iyi ve aklı başında olmaktan başka bir yolu kalmamaktadır. Çünkü ruh Tanrı’ya giderken eğitiminden ve terbiyesinden başka bir şey götüremez yanında..
“Hayatta en önemli şey nedir?” Açlık çeken bir ülkede
bu soruyu sorarsak cevap “yemek” olacak. Donmakta olan birine bu soruyu sorarsak cevap “sıcak” olacak. Kendini yalnız ve çaresiz hisseden birine soracak olursak cevap mutlaka “Diğer insanlarla beraber olmak” olacaktır. Ama bütün bu ihtiyaçlar karşılandıktan sonra bütün insanların ihtiyacı olan bir şey var mıdır hala? Filozoflar buna “EVET” diye cevap verirler. Onlara göre insan sadece ekmekle yaşayamaz. Tabiki de bütün insanlar yemek yemelidir. Ayrıca sevilmeye ve ilgi görmeye ihtiyaçları vardır. Ama bütün insanların ihtiyacı olan bir şey daha vardır: “Kim olduğunu ve neden yaşadığını bilmek.”
“Her şeye rağmen, mutluluktan ölünebiliyorsa, o zaman kesinlikle bu şekilde öleceğim. Ayrıca, ölüm döşeğindeki birisi, mutluluk sayesinde hayata tutunabiliyorsa o zaman ben de hayatta kalacağım.”