Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Enes Şenol
Enes Şenol
@CixsCral
19 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kitapları sevmemin bir nedeni de bu; kendini güzel ifade edebilen insanların (yazarların) 50 yaşında bile deneyimlediği sorunlardan çok daha genç yaşta haberdar olabiliyoruz. Başta Montaigne'nin Denemeler adlı eseri gibi bi eser sanarak almıştım fakat kitabı okuduğumda tek bir konudan bahsettiğini gördüm, ve bu konu çoğumuzun karşılaştığı varoluş sancısıyla ilgiliydi. Tolstoy bu kitabında, bu konu hakkında tüm araştırmalarını (muhtemelen hepimizinkinden daha fazla olan) bir arada toplayıp, tüm alt dallarda tüm bakış açılarını ele alıp incelemiş ve hiçbirini mantıklı bulmamış. Sona kadar büyük bi heyecan ile okumuştum, sondaki kararındannise pek hoşnut olmuş değilim ( beklentilerim hayattan yeni bir anlam çıkaracağı yönündeydi). Saçma oluyor tabi 2+2=4 tür, farklı sonuç çıkaramayız. Ve çıkarmış olsaydı da zaten şimdiye kadar biz de farkeder veya illaki duyardık :')
Kitabı okumaya başladığımda, kitapta kendimden parçalar gördükçe çok büyük hayranlık beslemiştim, fakat git gide bu hayranlık arka plana geçerken yerini üzüntüye ve kabullenemeyişe bıraktı. O çok severek başladığım kitabı okumam git gide zorlaştı. Aklım hep kitaptaydı veya durup durup ilk okuduğum hikayeleri okudum ama yenilerini okumaya bir türlü cesaret edemedim. Yeni kitaplar araya sıkıştırdım vs. Sonunda bitirdim ve söyleyecek söz bulamıyorum, hatta söylemeye çalışırsam hadsizlik yapacakmış gibi hissediyorum. Iyi okumalar...
Felsefesi çok hoşuma giden bir yazar. Hatta felsefesini benimsemek istemiştim bi sıralar, fakat gerçekte tam olarak öyle hissetmediğimden dolayı onun gibi olmaya çalışmak, kendimi, olmadığım birinin rolünü yapmış olmakla eşdeğer olduğundan bunu yapmamıştım.
Kitabı Mario Vargas Llosa'nın "Camus'nün karamsarlığı kabulleniş değil, tam aksine bir eylem hatta isyan çağrısıdır" sözüne sonuna kadar katılarak okudum. Her sayfada umuda dair bir şeyler gördüm, her sayfada karakter kendini ne kadar soyutlasa da mutlu olmak için yaptığı şeyleri farkederken; bunun, yazarın felsefesinde hatalar olduğunu, bahsettiği gibi bir insan olunmayacağını düşünüyordum. Kitabın sonu, 1 saat tavanı seyredip neden böyle bir son diye düşünmeme sebep verdi. Yeterince mi araştırmadım bilmiyorum makalelerde de pek bir şey bulamadım. Acaba nedendi ki ? Diğer insanların kendisi gibi olmasını mı istemiyordu ? Umudu olmamasına (bir nevi inanmamak olur bence) rağmen insanlara umut vermek isteyişi nedendi ?
