Kimi damını örten çatının kıymetinden habersiz,
Kimi dört duvar arasında gökyüzüne bakar çaresiz.
Kimi kaç yüreği soğuturum derdiyle egosuna mahkum gezer insan bedenlerinde,
Kimi de "Bir cana kaç yürek eklesem sevinçle yaşar" derdinde.
Kimi ne giysem telaşıyla vitrinlerle cebelleşir,
Kimi üşüyen bedenini örtmenin kaygısıyla yorgun geceleri sabaha ulaştırır.
Sonra bir bakarsın ki;
Kimi ayaküstü sofraları bulmanın umuduyla çöp kutularına duayla bakar;
Kimi de tokluk sofralarına burun kıvırıp doymayan gözüne ...
Kiminin çilesi ayağına
Kimininki yüreğine dolanır da,
Dalgalarla boğuşup yüzmeyi öğrenenle,
Bir kaşık suda boğulan da aynı denizin insanıyken bir anlasak ah keşke!
Bu deli çark içinde tadında yaşamak ve kucaklaşmak insana yakışırken;
Çoğaltmadan ayrılıkları,
Acıları süzerek,
Sevince mutluluğa kol kanat açarak,
Bu fani yolculuğu huzurla tamamlatmak insana düşer,
Sadece insan olana...
Gülsen Dede
Huzurlu akşamlar Türkiye'm ❤️