Sınıflara bölünmüş bir toplum. Alfa, beta, omega, epsilon her tabaka olduğu yerde mutlu. Fabrikalarda aynı yumurtadan kopyalanmış işçiler. Gece vardiyası bitince Soma alıp dünyanın tadını çıkarıyorlar. Bebeklerin kaderi daha cenin değilken belirleniyor. Bunun için gelişmiş bir kuluçka şartlandırma merkezi var. Zaten merkezin içindeki bebeklerin geçmesi gereken tarifleri okuduğunuzda Ford'un T bandı direk gözünüzün onune geliyor. Bu yeni dünyanın tanrısı Ford ve sembolü de T. Hristiyanlığın sembölündeki acı ve çarmığa gerilen İsa'ya bu dünyada ihtiyaç kalmamıştır. Anne kavramı ortadan kalkmış, bebekler tüplerde yetişmektedir. Acı mı çekiyorsun, kafan mı karışık sadece Soma kullanman yeterli. O seni uçuşa geçiriyor. Vahşiler var sınırın ötesinde her distopya da olduğu gibi. Sınırın ötesindeki yabani, vahşi, pagan, hastalık, suç, kaos. Bebekler henüz tüpteyken geliştirilen şartlandırma teknikleriyle gelecekte maksimum tüketim yapacak şekilde doğuyorlar. Birine ait ve aşık olmak yok, herkes zaten herkese aittir. Yetişkinlik çağına kadar kulaklarında fısıltı şeklinde bu yeni cesur dünyanın şartlandırmaları onların bilinçlerine kazınıyor. 1984 ün tersi şekilde burada baskı ve şiddetin yerini yumuşak güç alıyor. Hazla ve mutlulukla geçen hayatlar. Bu kitaptan sonra Gattaca filmini izlemenizi öneririm. Yazarın hayalgücü ve yaptığı göndermelere hayran olmamak elde değil. Keşke bugünlerde bizde Soma atıp her şeyi unutup biraz hayatın tadını çıkarabilseydik. Kısaca mükemmel bir distopya 1984 gibi.
