Koşmak bir yaşam belirtisidir. Doğarsın, hayat sana bir yol verir, o yolda yürümeyi öğrenir ve sonra koşarsın. Bazen yavaşlar, nefeslenirsin fakat yavaşlasan dahi adımların birbirini takip etmelidir. Yolların taşlı ve engebeli olması bir engel değil, adımların güçlenmesi için bir fırsattır.
Durmak ise bir ölüm belirtisidir. Sana ait olan yolda durduğun her saniye, yapabileceklerinin yavaş yavaş tükenmesi demektir. Nefes almak ancak koştuğunda değerlidir ve ruhu koşmayan bir bedenin nefes alması ise değersiz bir ayrıntıdır.