Puhu Kuşu
@Eagleowl
Yaşamak - bu, bizim hepimiz için, olduğumuz şeyi ve karşılaştığımız her şeyi sürekli olarak ışığa çevirmek, aleve çevirmek demektir; başka türlüsü elimizden gelmez.
#43833869
214 kütüphaneci puanı
219 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Nietzsche
(...) şeytani tabiatlara çoktan içi boşalmış ve modası geçmiş bir kavramı bir kere daha tekrar yaratıcı bir kaosun, sonsuz bir gerilimin içine çekme yeteneği verilmiştir. Onlar geleneğin en önemsiz, en yıpranmış unsurlarına bile ateşin rengini ve coşkunun sarhoşluğunu verirler: Şeytani olanın dokunduğu her şey kaotik bir hale ve dizginsiz bir güce kavuşur.
Sayfa 290 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Nietzsche
"Sadece bir emir var senin için: Saf ol."
- Nietzsche
Sayfa 289 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Nietzsche
Nietzsche (...) cesaretle meydana çıkar, ahlakın kalesine, inancın sarayına saldırır, hiçbir şeye aman vermez, ne kilise ne de bir hale durdurabilir onu. Arkasında, her korsan seferinin arkasında bıraktığı gibi, yıkılmış kiliseler, bozulmuş binlerce yıllık kutsallıklar, yerle bir olmuş sunaklar, zedelenmiş duygular, katledilmiş inançlar, delik deşik olmuş ahlak surları, yanan bir ufuk, cesaretin ve gücün muazzam bir işaretini bırakır. Ama asla geriye dönüp bakmaz, ne ele geçirdiklerine sevinmek, ne de onlara sahip olmak için: Bilinmeyen, ele geçirilmeyen, hiç tanınmayandır onun sonsuz hedefi, gücün boşalması, "uykunun dağıtılması" onun tek hazzıdır. Hiçbir inanca ait olmadan, hiçbir ülkeye ant içmeden, ahlaksızların siyah bayrağını direğine asmıştır ve önünde kutsal bilinmeyen, şeytani kardeşi olduğunu hissettiği ebedi karanlık, aralıksız olarak yeni ve tehlikeli seferlere hazırlanmaktadır. Elinde kılıcı, ayağının altında barut fıçısı, gemisini kıyıdan harekete geçirir ve bütün seferlerde tek başına kendi harika korsan marşını, ateşli şarkısını, kader şarkısını söyler:
"Evet, biliyorum nereden geldiğimi,
Böyle alevler kadar aç
Yanıyorum ve bitiriyorum kendimi,
Işık oluyor dokunduğum her şey,
Kömürleşiyor bütün bıraktıklarım geride,
Alevim ben elbette"
Sayfa 287 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Nietzsche
(...) sadece acı bilge yapar insanı. Sadece miras olarak alınan ve asla bozulmayan hayvani sağlık bilinçsizdir, o her şeyden habersiz memnun olmak demektir. O hiçbir şey istemez, hiçbir şey sormaz, bu yüzden sağlıklı kişilerde psikoloji [insan ruhunun bilgisi/felsefi antropoloji] yoktur. Bütün bilgi acıdan doğar, "acı her zaman nedenleri araştırma, haz ise olduğu yerde kalma ve geriye bakmama eğilimindedir". "Ağrıda giderek ustalaşır" insan. Acı, sürekli eşeleyen, didikleyen acı, ruhun topraklarını altüst eder, yeni zihinsel meyveler için onu gevşeten ve havalandıran şey işte tam da bu sabanvari, acılı içsel deşmedir. "Ancak büyük bir acı zihnin nihai kurtarıcısı olabilir, bizi en son derinliğimize inmeye sadece o zorlar"...
Sayfa 274 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Nietzsche
"Ey yazgı, alın yazısı dediğim şey, sen içimdeki! Üstümdeki! Koru beni ve büyük bir yazgı için sakla."
-Nietzsche
Sayfa 258 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
Kurban et başını, bir kilit taşı gibi,
Tanrıların şimşeklerine karşı dur ve bağır: hadi vur!
Ve bırak baştan aşağı yarsınlar seni,
Bir nefes, bir tutam harç ve taş
Bu genç bağrı ayakta tutsun yeter ki.
-Kleist
Sayfa 192 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
En parçalanmış Alman şairi (kendini yok etmeye bir adım kala) halkına en mükemmel tragedyayı verir, tıpkı Hölderlin'in son karanlıktan bir saat önce dünyanın sesiymiş gibi tınlayan orfik ilahisini, tıpkı Nietzsche'nin zihnin dağılmasından hemen önce en yüksek esrimeye ulaşıp dans eden, elmas gibi parlayan sözleri vermesi gibi. Bu çöküşün büyüsü bütün açıklamaların ötesindedir, maviye dönmüş alevin sönmeden önce son bir kez havaya sıçrayışındaki o anlatılmaz olağanüstülük gibidir.
Sayfa 232 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
Sadece son çaresizlik tamamen eritebilir ruhu, sadece en saf vazgeçiş gök kubbeye erişebilir., tutkunun çoktan halsiz düştüğü yere; o hırsının ve öfkeli talebinin bir türlü erişemediği şeyi kader Kleist'a tam da artık hiçbir şey ummadığı anda verir: Mükemmelliği.
Sayfa 235 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
Şimdi, ey ölümsüzlük, tümüyle benimsin!
Gözlerimin bağı arasından ışığın sızıyor
Güneşten bin kat daha parlak geliyorsun bana!
Her iki omzumda da kanatlarım çıkıyor,
Sessizce eterde süzülüyor ruhum;
Ve bir gemi gibi, rüzgarın nefesiyle kaçırılmış,
Böyle batıyor işte hayatım da alacakaranlıkta
Henüz renkleri seçebiliyorum ve de şekilleri,
Ve şimdi sisler içinde altımdaki her şey.
-Kleist
Sayfa 243 - Türkiye İş Bankası Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
(...) Kleist, o ebedi abartıcı, ölümü de yukarıya, bir tutkuya yükseltir; bir sarhoşluk, bir sefahat alemi, bir esrimedir bu. Onun çöküşü mutlu olmaktır, kendini adamaktır, hayatında hiç tanımadığı bir biçimde; açılmış kollar, mest olmuş dudaklarla, neşe ve keyif içinde, şarkı söyleyerek atar kendini uçuruma.
Sadece bir sefer, sadece bu sefer, tek bir kereliğine Kleist'ın ruhu, dudakları çözülmüştür, o boğuk ve kısık ses ilk kez bir sevinç ve şarkı içinde duyulur o veda günlerinde...
(...) O günlerde yaptığı her şey, yazdığı her şey onun en yüksek ölçüsünü aşar; ölüm mektupları benim algıma göre, yazdığı en mükemmel şeylerdir, son bir yükselişle yazılan Nietzsche'nin "Dionysos Dithyrambosları" gibi, Hölderlin'in "Gece Şarkıları" gibi: Onlarda bilinmeyen göklerin rüzgarları eser, bütün dünyeviliğin üzerinde bir özgürlüktür esen.
Sayfa 245 - Türkiye İş Bankası Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
Her darbeye katlanmamalı insan,
Ve Tanrı kimi tutmuşsa, bence o batmalı.
- Kleist
Sayfa 245 - Türkiye İş Bankası Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
Kleist'ın hayatta bildiği en iyi dilek şudur: "Tanrı sana benimkinin yarısı kadar sevinçli ve anlatılması olanaksız neşeli bir ölüm bahşetsin: Senin adına düşünebileceğim en içten ve samimi dilek budur."
Sayfa 247 - Türkiye İş Bankası Yayınları, 2016Kitabı okudu
Kleist
(...) bütün acılar ancak şekillendirilme lütfuna erdikleri zaman anlamlı olurlar. O zaman hayatın en yüksek büyüsü olurlar. Çünkü sadece tümüyle parçalanmış olanlar tanır bütünleşme özlemini. Sadece sürülenler erişebilir sonsuzluğa.
Sayfa 249 - Türkiye İş Bankası Yayınları, 2016Kitabı okudu
Dahiyi* bir kez kucakla ve bir anda sana hayatının bütün bağlarını koparıversin.
-Hölderlin
*Dahi, deha sahibi kimse, "tanrısallık içinde tanrısalca bakan" kimsedir.
Sayfa 51 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu
Her şeyle bir olmak, bu Tanrı'nın hayatıdır, bu insanın cennetidir.
-Hölderlin
Sayfa 64 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016Kitabı okudu