Ebahir
@Ebahir
Koymasın rah-ı visâlden seni ezvak-ı misâl
Kastamonu üniversitesi
Elazığ
Gaziantep
48 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
"Bunca yorgunluk nereden?” diye sordu beyaz saçlı adam, “hem de hiç mesafe almadan"
Gökhan Özcan
“Ateş daha ne yapsın bana” dedi meczup, “yanmadığım gün mü var!”
Gökhan Özcan
الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
Bunlar, iman edenler ve kalpleri Allah'ın zikriyle mutmain olanlardır. Haberiniz olsun; kalpler yalnızca Allah'ın zikriyle mutmain olur.
âyet 28
Sûre Ar-Ra`d
Okur Takip Önerileri
Anladım ki,” diye mırıldandı kendi kendine, “dünyayı bir uçtan bir uca saran heyecan dalgaları artık benim kıyılarıma hiç vurmuyor.”
Asırlardır aynı aşk ve muhabbetle aynı kutlu fiilin ucundan tutmuyor muyuz? Aynı ağır yükü taşımıyor muyuz omuzlarımızda birlikte. Ben olmadan ifade edebiliyor musun tam olarak kendini? Ben edemem, edemiyorum, neden edeyim ki hem! Neden sensiz olayım ki ben! Neden bensiz olasın ki sen! Aynı topraklarda serpilip büyüdük seninle. Aynı kırların çiçeği olarak açtık. Aynı ulu çınarın dallarında yükseldik gökyüzüne. Aynı yataktan aktık birlikte ummana. Aynı güneşte ısıttık üşüyen ellerimizi. Aynı ayın ışığında yıkandık kederlerimizden. Aynı şeyin tarifiyiz biz, aynı yolun yolcusu, aynı türkünün nakaratı… Kardeşiz biz, yeryüzünün dinlediği en zengin, en güzel hikayelerden biriyiz, Allah’ın huzurunda kayıtlı aktimiz.
Gökhan Özcan
Kendi kalbinin duvarına ucu küt kalemiyle, “Tevekkülün serinliğine ermek istiyorsan, sabır ateşinde pişmeye gönüllü olacaksın!” diye yazdı beyaz saçlı adam…
Kendini, yaralarıyla iyileştiren insanlar da var.
“Sanma ki derdinden kaçanın” dedi meczup “yolu dermana çıkar!”
Hakkınızdaki kötü ihtimalleri azaltmak için” dedi beyaz saçlı adam, “içinizdeki iyi ihtimalleri çoğaltın.
Gökhan Özcan
Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim
Sezai Karakoç
"Kendini nerede bulacağını çoktan unutmuş insanların, sevme kabiliyetine hâlâ sahip olabileceğine inanmak mümkün mü?"
Gökhan Özcan
Kendimi bildim bileli, seni de biliyorum. Kendimi ne kadar kendimden biliyorsam, o kadar senden biliyorum. Bir yerde durdum duralı, sen de yanımda duruyorsun. Belki de sen bir yerde duruyorsun, ben yanında duruyorum. Aslını sorarsan, hiç önemi yok bütün bunların. Biz yalnızca görüşüp bilişelim diye, tanışıp sevişelim diye ‘sen’ ve ‘ben’iz. İşin özünde sen ve ben değil, biziz.
Bir çok değiliz, biriz. Bir çok yankımız varsa da, aslında aynı gümrah ses, aynı avâzeyiz. Ben ne kadar çoksam sende, sen o kadar çoksun bende. Sen azıcık olmadığında bende, ne kadar az şey kalıyor varlığımdan geriye? Ve ben azıcık olmadığımda sende, ne kadar az şey kalıyor senden geriye? Bazen ikimiz aynı cümlenin öznesiyiz biz; bazen sen benim cümlemin öznesi, bazen ben seninkinin…