İnsanların bu kadar severek okuduğu bu kitabın daha ilk 40 sayfasını okumaya bile zor dayandım ne yazık ki. Osamu Dazai'ın otobiyografi-intihar notu niteliğinde olan bu kitap bana haddinden fazla zavallı demogojisi hissettirdi. Daha ilkokul dönemlerinden başlayan bu durum kendisini "soytarı" olarak nitelendirmesiyle daha da komik ve gerçek dışı bir hal aldı. Şu an günümüzde birçok insanın yaşadığı sorunlar ve tramvalar ile benzer tecrübeler yaşamış bu yazarın en büyük artısının Japon olması ve yazarlıkta ilerlemesi olduğunu düşünüyorum. Ki hitabetini, kalemini de o kadar kuvvetli bulmadım açıkçası. Benim için daha cok komedi kitabı gibiydi.
